پرخاشگری در ورزش و راه های کاهش آن

تاکيد بيش از حد به برد و نتيجه ،تاثير پذيری از مربيان و ورزشکاران پرخاشگر،انگيختگی بيش از حد و گاهی فشار مطبوعات و رسانه های تصويری از علل بروز خشونت و پرخاشگری در مسابقات ورزشی است.رفتاری پرخاشگری محسوب می شود که از روی قصد و عمد برای صدمه زدن به ديگری يا به خود انجام گرفته باشد. با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.

پرخاشگری به منظور توصيف مجموعه ای از رفتارهای برون ريزانه مورد استفاده قرار می گيرد که در همه آن ها مشخصه ی تجاوز به حقوق افراد ديگر اجتماع و تأثير آزارنده ی اين رفتار مشترک است .برخی از روان شناسان پرخاشگری را رفتاری می دانند که به ديگران آسيب می رساند يا بالقوه مي تواند آسيب برساند.پرخاشگری ممکن است بدنی ، لفظی يا به صورت تجاوز به حقوق ديگران باشد اين روانشناسان بين پرخاشگری وسيله ای و پرخاشگری خصمانه تمايز قائل شده اند.

خشونت و پرخاشگری در ورزش

ورزش سرشار از زيبايی هاست. اجرای ماهرانه ورزشکاران در ميدان ورزش زيبايی ها را می افريند که تماشاگران و علاقمندان به ورزش را به وجد می آورد.اما صحنه زيبای رقابت ورزشی گاه توسط ورزشکاران به زشتی می گرايد و با خشونت و پرخاشگری آلوده می شود.
با توجه به تعاريف موجود می توان خشونت و پرخاشگری را از نظر مفهومی به عنوان عملی در نظر گرفت که از جانب فرد يا افرادی و از روی اراده و آگاهی به منظور آسيب رسانی جسمانی يا روانی به ديگران انجام می شود.

در عرصه فعاليت هاي ورزشی پرخاشگری برای توصيف جنبه هاي گسترده اي از اعمال مورد استفاده قرار می گيرد. مثلا” يک ورزشکار گلف را می توان به دليل اتخاذ رويه ای برای غلبه بر رقيبش در يک رقابت پرخاشگر ناميد.يا شرکت کنندگان در فعاليت های ورزشی مختلفی مانند تنيس-فوتبال و مشت زنی دارای حالت هايی از پرخاشگری باشند.شرکت کنندگان و تماشاگران فعاليت های ورزشي را می توان به خاطر انجام بعضی رفتارها که جنبه تحقير آميز و توهين دارند پرخاشگر ناميد.

درعرصه فعاليت های ورزشی سه سطح برای بررسی تحليل خشونت و پرخاشگری ملاحظه می شود.

۱:خشونت و پرخاشگری ورزشکاران در مسابقات ورقابت های ورزشی
۲:خشونت و پرخاشگري تماشاچيان وطرفدارن تيم های ورزشی عليه ورزشکاران
۳:خشونت و پرخاشگري تماشاچيان رويدادهای ورزشی که در قالب هواداری از تيم های ورزشی بر عليه يکديگر و گاه اموال و دارايی های عمومی انجام می شود.

عوامل مختلف پرخاشگری و خشونت در ورزش

۱-تاکيد بيش از حد به برد و نتيجه
۲-تاثير پذيری از مربيان و ورزشکاران پرخاشگر
۳-انگيختگی بيش از حد
۴-فشار مطبوعات ورسانه های تصويری

خشونت و پرخاشگری در مقابل قاطعيت و جرات

رفتار قاطعانه درجات بالايی از قدرت جسمانی يا کلامي و يا نمايش تلاش و انرژی غير عادی جسمانی را در بر می گيرد. تفاوت رفتار قاطعانه با خشونت و پرخاشگری در اين است که قصد رفتار قاطعانه رسيدن به هدف است و نه آسيب رساندن به حريف همچنين رفتار قاطعانه در چهار چوب قانون و مقررات است ولی خشونت و پرخاشگری جريمه ای قانونی را برای بازيکن در پی دارد.

خشونت و پرخاشگری در تماشاچيان

خشونت و پرخاشگری در ورزش به ورزشکاران محدود نمی شود و يکی از مشکلات ورزش در جوامع فعلی خشونت و پرخاشگری تماشاچيان بويژه در ورزش فوتبال می باشد.چه بسيار انسانهايی که در هنگام تماشای يک مسابقه ورزشی جان خود را از دست داده يا جراحت های خطرناکی را متحمل شده اند.مثال:کشته شدن ۳۱۸در استاديوم ورزشی ليما در حين برگزاری مسابقه فوتبال آرژانتين و پرو-۱۹۶۴ .

تماشاچيان مسابقات ورزشی يا جماعت معمولا” دارای رهبر يا رهبرانی هستند که تاثير پذيری بسيار زيادی از آن ها دارند .رهبر جماعت می تواند آن ها را به شور و هيجان وا دارد و رفتار آن ها را در جهت دلخواه خود هدايت کند.تماشاچيان از مربيان و ورزشکاران نيز تاثير می پذيرند و افزايش خشونت و پرخاشگری در زمين مسابقه می تواند به تماشاچيان منتقل شود و موجب تحريک آن ها و ايجاد حوادث خشونت آميز شود.

راه های کاهش خشونت و پرخاشگری در ورزش

خشونت و پرخاشگری در ورزش کاملا” از بين نخواهد رفت و گاهی کمی چاشنی خشونت لازمه بعضی از ورزش ها و مورد علاقه تماشاچيان است.به همين دليل بيشتر تمرکز روانشناسان روی از بين بردن پرخاشگری خصمانه و کاهش پرخاشگری ابزاری و تقويت رفتار قاطعانه در ورزشکاران بوده است. در زير به چند روش کاهش پرخاشگری اشاره شده است:

۱:متعهد شدن ورزشکار به اينکه رفتارهای پرخاشگرانه خود را کنترل کند تا از اخراج شدن و آسيب رسيدن به تيم جلو گيری شود.اين تعهد ورزشکار به مربی داده می شود.
۲:اگر در ورزشی خشونت جايز شمرده شود بهتر است خشونت ابزاری تقويت شود نه خشونت خصمانه يعنی آسيب رساندن به رقيب نبايد هدف شود.
۳:روبرو کردن ورزشکار با الگوهايی که بدون خشونت و پرخاشگری و با استفاده از مهارت به موفقيت دست می يابند.می تواند به کاهش خشونت ورزشکار کمک کند.
۴:مربی می تواند با تقويت بازيکنانی که عصبانيت خود را کنترل می کنند و در مواقعی که تحت فشار هستند از خود رفتار خصمانه بروز نمی دهند به کاهش خشونت و پرخاشگری کمک کنند.
۵:آماده بودن ورزشکار از نظر جسمانی موجب کاهش پرخاشگری و خشونت در آن ها می شود.برنامه های آماده سازی بازيکنان بايد به گونه ای باشد که آن ها را آماده اجرای مهارت های ورزشی در حد مطلوب نمايد.

بیشتر بخوانید: نقش تربيت‌بدنی در تعليم و تربيت