عضلات مرکزی بدن و چگونگی تقویت انها
عضلات مرکزی بدن شامل عضلات اطراف تنه، از جمله عضلات راست شکمی، مورب، دیافراگم، کف لگن، اکستانسورهای تنه و خم کننده‌های لگن یا عضله سوئز خاصره‌ای می‌شوند. عضلات مرکزی پایداری تنه شما را در حفظ تعادل و انجام حرکاتی مانند جابه جایی اجسام و زمانی که کمربند ایمنی خود را می‌بندید یا چوب گلف را می‌چرخانید، فراهم می‌کند. با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.
عرضی شکمی
عضله عرضی شکم از نواحی زیادی منشا می‌گیرد، از جمله پشت و بالای لگن و شش دنده پایینی قفسه سینه. فیبرهای عضلانی آن به صورت افقی در اطراف بدن تا خط میانی یا خط وسط کشیده می‌شود. این عضله عمیق‌ترین عضله شکم است و نقش تثبیت کننده را برای ستون فقرات ایفا می‌کند. افراد مبتلا به کمردرد مزمن اغلب از تقویت این عضله بهره‌مند می‌شوند.
عضله مورب خارجی
ماهیچه مایل بیرونی شکم یا یکی از ماهیچه‌های دیوارهٔ قُدامی (پیشین) بیرونی شکم است.
عضلات دیواره پیشین خارجی شکم عبارتند از: ماهیچه راست شکم، ماهیچه مایل بیرونی شکم، ماهیچه مایل درونی شکم و ماهیچه عرضی شکم. ماهیچه‌های بالاتنه.
عضله مورب داخلی و خارجی
عضلات مورب داخلی و خارجی در بخش جانبی تنه از دنده‌ها به لگن می‌چسبند. از نظر مقاومت، پایداری و تثبیت‌سازی بخش جلو و کناره‌های تنه را فراهم می‌کنند. حرکات اصلی آن‌ها شامل چرخش تنه است، زمانی که به صورت دو طرفه عمل می‌کنند، ستون فقرات را نیز خم می‌کنند.
عضله سوئز خاصره ای
ماهیچه تهیگاهی‌مازویی یا خاصره‌ای‌مازویی یا عضله ایلیوپسواس به ترکیب دو ماهیچه مازویی بزرگ (سوئز بزرگ) و تهیگاهی (ایلیوم) در انتهای خود گفته می‌شود.
ماهیچه مازویی بزرگ از ستون مهره‌ها و ماهیچه خاصره‌ای از سطح داخلی استخوان تهیگاهی در ناحیه لگن شروع می‌شود.
تقویت عضله سوئز خاصره ای
معمولاً عضله سوئز خاصره‌ای به‌عنوان یک عضله موردبررسی قرار می‌گیرد، اما درواقع این عضله از ترکیب سه عضله خاصره‌ای، سوئز بزرگ و سوئز کوچک به وجود آمده است. در برخی از کتاب‌های آناتومی، بخش‌های مختلف این عضله به‌طور جداگانه بررسی‌شده است.
عضله سوئز خاصره‌ای به هنگام انجام اعمالی از قبیل بلند کردن پاها از روی زمین در حالت طاق‌باز، به‌شدت منقبض می‌شود. مبدأ عضله سوئز بزرگ در ناحیه کمر موجب حرکت قدامی کمر می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، انقباض عضله سوئز بزرگ، در حالت طاق‌باز باعث بلند شدن پاها و کشش مهره‌های کمر به‌طرف بالا (جلو) می‌شود.
عضله سوئز خاصره‌ای را می‌توان با تمرین بالا آوردن پا در حالت آویزان از بارفیکس تقویت کرد. در مراحل اولیه برای کم کردن فشار و کاهش نیروی مقاوم، می‌توان این حرکت را با زانوهای خم انجام داد. سپس با افزایش تدریجی قدرت این عضله می‌توان از طریق صاف کردن زانوها بر طول بازوی مقاوم افزود و ازاین‌رو، میزان نیروی مقاوم و فشار کار روی این عضله را افزایش داد.
بیشتر بخوانید: بهترین زمان مصرف کراتین در بدنسازی چه وقت است؟