انواع مصدومیت در فوتبال؛ ۱۵ آسیب رایج
مصدومیت در فوتبال به طور کلی حاد یا تجمعی هستند. آسیب‌های حاد به طور ناگهانی و به دلیل تروما اتفاق می‌افتند و اغلب در اثر سقوط، ضربه یا برخورد بین بازیکنان ایجاد می‌شوند. با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.
آسیب‌دیدگی‌های تجمعی نیز آنهایی هستند که در نتیجه یک فشار تکراری روی عضله، مفصل یا بافت هم‌بند ایجاد شده و باعث بدتر شدن تدریجی همراه با درد مزمن و اختلالات فیزیکی می‌شوند. فهمیدن اینکه چطور و چرا مصدومیت‌های فوتبال اتفاق می‌افتند اولین گام پرهیز از آنها است.
۱۵ مصدومیت در فوتبال
آسیب‌های زانو در فوتبال
رایج‌ترین مصدومیت در فوتبال، آسیب‌های مربوط به زانو است. دلیل میزان آسیب بالا در این ناحیه از بدن این است که در این ورزش تکل‌زدن و همچنین تغییر جهت‌های ناگهانی و توقف و استارت‌های زیادی وجود دارد.
حرکات ناگهانی و انفجاری باعث اعمال فشار چرخشی زیادی به زانوها و همچنین به رباط‌های حمایت‌کننده زانو می‌شود. وقتی فشار بیشتر از حد توانایی رابط زانو باشد، می‌تواند باعث پارگی یا کشیدگی رباط‌ها در مفصل زانو شود.
چهار رباط در زانو وجود دارند که به تثبیت مفصل زانو که شامل موارد زیر است کمک می‌کنند:
رباط ACL یا رباط صلیبی قدامی در جلوی زانو
رباط PCL یا رباط صلیبی خلفی در پشت زانو
رباط MCL یا رباط جانبی داخلی در داخل زانو
رباط LCL یا رباط جانبی خارجی در بیرون زانو
آسیب رباط صلیبی
این نوع از آسیب همیشه باعث درد نمی‌شود، اما معمولاً باعث می‌شود یک صدای “پاپ” مانندی در زمان وقوع آسیب شنیده شود. درد و ورم در عرض ۲۴ ساعت آینده افزایش پیدا کرده و به دنبال آن، ورزشکار توانایی بازه حرکتی خود را از دست داده و حساسیت در امتداد مفصل ایجاد می‌شود.
آسیب‌هایی که شامل رباط خلفی می‌شوند رایج‌ترین نوع آسیب‌ها در بین بازیکنان فوتبال هستند. چون رباط‌ها جمع‌شدگی کمتری در مقایسه با عضلات و تاندون‌ها دارند، آنها بیشتر مستعد آسیب هستند.
آسیب مینیسک
یکی دیگر از آسیب‌های رایج، آسیب مینیسک است. مینیسک یک تکه سی-شکل غضروفی است که فضای بین فمور (استخوان ران) و تیبیا (استخوان ساق) را ضربه‌گیری می‌کند. پارگی‌های مینیسک دردناک هستند و اغلب در نتیجه چرخش، پیچش یا کاهش سرعت یا نیرو یا ضربه ناگهانی اتفاق می‌افتند.
تشخیص آسیب زانو
وقتی آسیبی در زانو وجود داشته باشد، معمولاً به شکل زیر تشخیص داده می‌شود:
درجه اول: کشیدگی خفیف
درجه دوم: پارگی جزئی
درجه سوم: پارگی کامل
اگرچه بیشتر آسیب‌های فوتبالیست‌ها شامل اعضای پایین‌تنه می‌شود، اما بخش‌های دیگر بدن نیز مانند هر ورزش تماسی دیگری، آسیب می‌بینند. علاوه بر آسیب‌های رباط زانو و کشیدگی‌های مینیسک و پارگی‌ها، بازیکنان فوتبال ممکن است آسیب‌های زیر را نیز تجربه کنند.
پیچ خوردگی مچ پا
پیچ خوردگی مچ پا وقتی اتفاق می‌افتند که کشیدگی یا پارگی رباط‌ها در مفصل مچ پا ایجاد شود. کشیدگی‌های رباط‌های کناری مچ پا (بیرون مچ پا) می‌تواند در زمانی که یک بازیکن به توپ با بالای پای خود ضربه می‌زند اتفاق بیفتد. کشیدگی رباط مچ پای داخلی (داخل مچ پا) نیز می‌تواند وقتی اتفاق بیفتد که پنجه‌ها در هنگامی که پا به بالا خم شده است، به بیرون بچرخند.
تاندونیت آشیل
تاندونیت آشیل یک آسیب مزمن است که در نتیجه استفاده زیاد از حد اتفاق می‌افتد و با یک درد در پشت مچ پا احساس می‌شود. بازیکنان فوتبال حرکات ناگهانی و تکراری را انجام می‌دهند که سرانجام ممکن است به مرور زمان باعث آسیب شود.
پارگی تاندون آشیل
یک پارگی شامل پارگی‌های جزئی یا کامل تاندون آشیل می‌شوند که اغلب با یک صدای پاپ مانند همراه است، این نوع مصدومیت در فوتبال می‌تواند در زمانی که فوتبالیست‌ها اقدام به حرکات انفجاری و سریع می‌کنند مانند دنبال‌کردن یک توپ یا دورزدن یکی از اعضای تیم مقابل اتفاق بیفتد.
ضربه مغزی
ضربه مغزی نیز یک مصدومیت در فوتبال از نوع ترومای خفیف است که به دلیل نیرو یا ضربه ناگهانی به سر اعمال می‌شود. در حالی که بازیکنان فوتبال برای ضربه‌زدن به توپ با سرشان تمرین می‌کنند، اما وقتی برای ضربه آماده نباشند، ضربه مغزی اتفاق می‌افتد. برخورد با دیگر بازیکن‌ها یا فرود روی زمین نیز می‌تواند باعث ضربه مغزی شود.
کشیدگی کشاله ران
کشیدگی کشاله ران یک نوع از کشیدگی است که در عضلات داخلی ران اتفاق می‌افتد وقتی آنها فراتر از محدودیت‌هایشان کشیده می‌شوند. یک بازیکن فوتبال می‌تواند کشاله ران خود را در هنگام شوت‌زدن یا مقاومت اعمال شده توسط رقیب که برای ضربه‌زدن به توپ در جهت دیگری اقدام می‌کند نیز اتفاق بیفتد.
آسیب همسترینگ
آسیب‌های همسترینگ شامل سه عضله پشتی ران می‌شوند و می‌تواند از کشیدگی جزئی تا یک پارگی کامل را شامل شود. دویدن مستمر، سرعتی دویدن و حرکاتی که شامل توقف‌های گاه‌وبیگاه در فوتبال می‌شوند می‌تواند به آسیب‌های همسترینگ منجر شوند.
سندروم ایلیوتیبیال باند
این آسیب ناشی از استفاده زیاد از حد است که برای تاندونی که باند آی‌تی (ایلیوتیبیال) خوانده می‌شود، یک بافت هم‌بندی که در امتداد بیرون ران کشیده شده است، اتفاق میفتد. دویدن مستمر طی فوتبال می‌تواند باعث تحریک باند آی‌تی که در امتداد بیرونی زانو کشیده شده است شود که این امر ممکن است باعث تاندونیت شود.
فاسئیت پلانتار
این آسیب مقصر رایج درد پا با التهاب در تاندونی است که از پاشنه تا پنجه کشیده می‌شود. تعدادی از عوامل ممکن است باعث فاسئیت پلانتار در بین بازیکنان فوتبال شوند مانند بازی با کفش‌های نامناسب بدون حمایت قوس مناسب یا بازی‌کردن روی سطوح سخت.
کشیدگی عضله ساق
این آسیب وقتی اتفاق می‌افتد که یکی از عضلات پایین پا (عضله دوقلو یا نعلی) از تاندون آشیل کشیده شود. دویدن یا پریدن ناگهانی دلیل رایج این آسیب است. البته گرم‌کردن نامناسب هم می‌تواند یکی از دلایل دیگر این آسیب‌دیدگی باشد.
شین اسپلینت یا درد جلو ساق
واژه شین اسپلینت یک نوعی از علائم دردناک را که در جلوی پایین پا توسعه می‌یابد توصیف می‌کند که اغلب زمانی که تمرینات شدید می‌شوند یا تغییر می‌کنند اتفاق می‌افتد. برخی از بازیکنان فوتبال ممکن است از تمرین با کفش‌های نامناسب به جای کفش‌های مخصوص فوتبال دچار “shin splints” شوند.
زانوی دونده‌ها
سندروم درد پاتلوفمورال که اغلب زانوی دونده‌ها نامیده می‌شود، شرایطی است که در آن غضروف زیر کشک به دلیل آسیب‌دیدگی یا استفاده زیاد از حد، آسیب می‌بیند. این وضعیت می‌تواند زمانی رخ دهد که عدم هم‌ترازی در زانو یا کشیدگی تاندون‌ها وجود داشته باشد.
شکستگی استرسی
شکستگی‌های استرسی همان‌طور که از اسمشان نیز پیداست، اغلب در نتیجه استفاده زیاد از حد یا نیروهای تکراری روی استخوان به خصوص در بین بازیکنان ایجاد می‌شوند. نتیجه این آسیب کبودی شدید یا شکستگی‌های اندک در استخوان است.
تاندونیت
وقتی یک تاندون ملتهب می‌شود، به آن تاندونیت گفته می‌شود. به طور معمول، این آسیب ناشی از استفاده زیاد از حد است، اما می‌تواند همچنین در نتیجه پارگی‌های جزئی ناشی از آسیب تروماتیک در فیبرهای عضلانی نیز ایجاد شود.
جلوگیری از مصدومیت در فوتبال
بسیاری از انواع مصدومیت در فوتبال به دلیل استفاده زیاد از حد، بیش‌تمرینی و نبود گرم‌کردن مناسب اتفاق می‌افتند. برای کمک به کاهش خطر مصدومیت در فوتبال، موارد زیر را انجام دهید:
برای حداقل ۳۰ دقیقه بدن خود را قبل از بازی گرم کنید و توجه ویژه‌ای به عضلات کشاله ران، لگن، همسترینگ، تاندون آشیل و چهارسر ران‌ها داشته باشید.
وسایل محافظتی بپوشید، شامل محافظ دهان، ساق‌بند، محافظ چشم و پدهای محافظتی برای آرنج و زانو. مطمئن شوید که این وسایل مناسب اندازه بدنی شما هستند.
محل بازی را برای هر چیزی که می‌تواند باعث آسیب‌دیدگی شود بررسی کنید. مثلاً از جمله چاله‌های داخل زمین چمن، شیشه‌های شکسته، سنگ‌ها یا هر اشیای دیگری.
از بازی در آب‌وهوای ناخوشایند یا بلافاصله بعد از یک روز بارانی زمانی که زمین لغزنده و گل‌ولای است پرهیز کنید.
به خودتان بعد از آسیب زمان بدهید، حتی برای آسیب‌های نسبتاً جزئی. عجله‌کردن در برگشت سریع باعث افزایش خطر وقوع دوباره آسیب خواهد شد.
جمع‌بندی پایانی
چه شما یک بازیکن نخبه باشید یا یک بازیکن دسته لیگ‌های پایین، یا اصلاً یک بازیکنی که فقط برای تفریح این ورزش هیجان‌انگیز را انجام می‌دهد، باید به بدنتان توجه کنید و هر نشانه‌ای که می‌تواند به آسیب‌دیدگی منجر شود را شناسایی کرده و متناسب با آن عمل کنید. با مفاصلتان به احترام رفتار کنید، به خصوص اگر تاندونیت یا دیگر آسیب‌های استفاده تکراری دارید.
اگر آسیب‌دیدگی‌تان تشدید شد، به مسکن‌ها برای کمک به برگشت به بازی تکیه نکنید. بهتر است در چنین شرایطی یک یا دو بازی را استراحت کنید و از فشار بیش از حد به بدن با وجود مصدومیت پرهیز کنید تا آسیب‌دیدگی‌تان بدتر نشود و دوری شما از فوتبال را طولانی‌تر نکند.
از یاد نبرید مانند هر آسیب‌دیدگی، می‌توان نرخ آسیب‌های فوتبال را با گرم‌کردن مناسب، خواب شبانه کافی، تغذیه مناسب و کافی، مدیریت استرس زندگی و تمرینات قدرتی و توجه به صدای بدن و ذهن کاهش داد. بنابراین به عنوان یک فوتبالیست اگر می‌خواهید عمر فوتبالی طولانی‌تری داشته باشید، باید از یک سبک زندگی سالم نیز برای روان و جسم خود پیروی کنید، در غیر این صورت در یک چرخه تکراری آسیب‌دیدگی و فوتبال گیر خواهید افتاد.