معرفی ورزش های کمتر شناخته شده در جهان

ورزش‌های کمتر شناخته‌شده در جهان، فعالیت‌های جذاب و متنوعی هستند که در مناطق مختلف برگزار می‌شوند و اغلب کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. شناخت این ورزش‌ها، تنوع فرهنگی و ورزشی جهان را نشان می‌دهد و فرصت‌های جدیدی برای کشف و لذت بردن فراهم می‌کند. در ادامه این نوشته با وب سایت دانستنی های ورزشی  همراه باشید.

 ورزش فراموش شده جهان

در جهان، رشته‌های ورزشی متعددی وجود دارند که برخی محبوب و پرطرفدارند، اما ممکن است پس از مدت کوتاهی از فهرست رقابت‌های مهم کنار بروند. بعضی ورزش‌ها کاملاً فراموش شده‌اند و دیگر در رقابت‌های رسمی یا غیررسمی حضور ندارند. همچنین، بعضی بازی‌ها به خاطر منشأ آن‌ها در ورزش‌های مدرن کنار گذاشته شده‌اند.

رشته های ورزش فراموش شده جهان

اسکی باله

اسکی فری‌استایل، که شامل پرش و اسکی آکروباتیک بود، در دهه ۸۰ محبوبیت داشت. در این رشته، ورزشکاران با هماهنگی با ریتم موسیقی حرکاتی مانند چرخیدن روی پاشنه و استفاده از چوب اسکی انجام می‌دادند. همچنین در آن دوره رقابت‌های دو نفره باله اسکی برگزار می‌شد که در آن ورزشکاران از تکنیک‌های مختلف بهره می‌بردند و حرکاتی هماهنگ و چرخشی داشتند. مانند اسکیت یخ‌نوردی، داوران عملکرد ورزشکاران را ارزیابی می‌کردند. این ورزش در المپیک زمستانی ۱۹۸۸ و ۱۹۹۲ حضور داشت، اما در سال‌های اخیر به دلیل عدم قرارگیری در برنامه المپیک، محبوبیت خود را از دست داد.

کروکت

کروکت، اگرچه هنوز بازی می‌شود، اما از محبوبیت سابق خود در میان اشراف اروپایی در قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ فاصله گرفته است. این ورزش، که در المپیک ۱۹۰۰ پاریس حضور داشت، نیازمند مهارت و تاکتیک است و به قدرت فیزیکی زیادی نیاز ندارد، اما فرد باید از نظر فیزیکی و ذهنی آماده باشد چون بازی ممکن است پرتنش باشد. همچنین، مردان و زنان می‌توانند در این رقابت‌ها شرکت کنند.

میل گرفتن

میل گرفتن، روشی است برای افزایش قدرت و تمرین حرکت سربازان که نخستین بار در هند رواج یافت. بر اساس نوشته آس، ارتش بریتانیا نیز این ورزش را جزو تمرینات روزمره خود قرار داد. در دوران ویکتوریا، میل گرفتن در میان مردان و زنان محبوب شد و باشگاه‌های مخصوصی برای آن ساخته شد. در المپیک تابستانی ۱۹۰۴ و ۱۹۳۲، میل گرفتن جزو رشته‌های ژیمناستیک بود. شرکت‌کنندگان در این ورزش، میل‌ها را در هر دو دست نگه می‌داشتند و به روش‌های پیچیده و خاصی آن‌ها را می‌چرخاندند. این ورزش تا دهه ۵۰ در آمریکا محبوبیت داشت و آخرین رقابت‌های آن در سال ۱۹۵۳ برگزار شد.

بازی بزرگ توپ در چیچن ایتزا

یکی از ورزش‌های فراموش شده مایایی است. این بازی که بومی‌ها آن را “پوک تا پوک” یعنی “بارها چمباتمه زدن” می‌نامیدند، یکی از مهم‌ترین ورزش‌های آن زمان بود. زمین بازی مستطیل شکل با دیوارهای بلند در گوشه‌ها محدود شده بود، و درون زمین حلقه‌هایی به ارتفاع ۷.۵ متر قرار داشتند که توپ باید از آن‌ها عبور می‌کرد. تعداد شرکت‌کنندگان بین ۶ تا ۸ نفر بودند، هر کدام کمربند چرمی می‌پوشیدند. هدف، حفظ توپ و پرتاب آن به درون حلقه‌ها بود تا امتیاز کسب کنند؛ برنده کسی بود که توپ را وارد حلقه‌های چوبی یا سنگی می‌کرد.

طناب‌کشی

یکی از ورزش‌های فراموش شده است که در مناطق مختلف به نام‌های متفاوتی شناخته می‌شود. این ورزش، یکی از بازی‌های محبوب و شناخته‌شده است که نشان می‌دهد کدام تیم قوی‌تر است. مسابقات طناب‌کشی در المپیک‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۲۰ برگزار می‌شد و به دلیل سادگی‌اش، یکی از قدیمی‌ترین ورزش‌های جهان محسوب می‌شود که هنوز هم برگزار می‌گردد. در برخی شهرهای دنیا، این ورزش به عنوان یک فعالیت محلی و سنتی محسوب می‌شود و مسابقات آن در قالب‌های مختلف بین تیم‌ها برگزار می‌شود. در گذشته، این ورزش روی زمین‌های سنگی انجام می‌شد، اما امروزه رقابت‌ها روی چمن برگزار می‌شود.

رشته های ورزش ناشناخته جهان

ورزش اسکی با اسب

یکی دیگر از ورزش‌های فراموش شده است که از اوایل قرن بیستم در آمریکا رایج شد. ریشه این ورزش به کشورهای شمالی برمی‌گردد که از آن برای حمل و نقل استفاده می‌کردند. در این ورزش، اسکی‌باز کنترل اسب را بر عهده دارد، در حالی که سوارکار نباید فرد ماهری باشد. اسکی با اسب به روش‌های مختلفی برگزار می‌شود.

کالچو فیورنتینا

کالچو فیورنتینا، یکی از اشکال اولیه فوتبال است که در قرن 16 در ایتالیا شکل گرفت. نخستین قوانین رسمی این بازی در سال 1580 منتشر شد. در این مسابقه، دو تیم 27 نفره شرکت می‌کردند و بازیکنان اجازه داشتند برای ضربه زدن به توپ هم از پا و هم از دست استفاده کنند. از این تعداد، پنج نفر دروازه‌بان بودند و هدف، کسب امتیاز بیشتر نسبت به تیم مقابل بود. برای این منظور، در هر دو طرف زمین، گودال‌هایی وجود داشت که توپ باید وارد آن‌ها می‌شد؛ وارد شدن توپ به گودال دو امتیاز داشت، و اگر ضربه بازیکن توپ را وارد گودال نمی‌کرد، نیم امتیاز به تیم حریف داده می‌شد. زمین این بازی شبیه زمین فوتبال امروزی بود اما با تفاوت اینکه از شن پوشیده شده بود. زمان هر بازی 50 دقیقه بود و هشت داور بر آن نظارت می‌کردند.

دوچرخه‌سواری دو نفره

دوچرخه‌سواری دو نفره، یکی دیگر از ورزش‌های فراموش شده است که در مسیری به طول 200 متر برگزار می‌شد. این رشته در بازی‌های المپیک 1906، 1908 و 1920 حضور داشت و در بازی‌های پارالمپیک نیز در بخش‌های پیست و جاده اجرا می‌شد و یکی از محبوب‌ترین ورزش‌های پارالمپیک به حساب می‌آمد. در شروع، تنها یک ورزشکار نابینا و یک ورزشکار ناتوان هدایت دوچرخه دو نفره را بر عهده داشتند، اما در ادامه این محدودیت برداشته شد و ورزشکارانی با معلولیت‌های مختلف نیز مجاز شدند در این مسابقه شرکت کنند. این رشته تا حدی محبوب شد که سومین رشته با بیشترین تعداد شرکت‌کننده در المپیک لقب گرفت.

بالا رفتن از طناب

بالا رفتن از طناب، یکی از ورزش‌های قدیمی است که در آن ورزشکار طناب را با دستانش گرفته و به سمت بالا می‌رفت. این رشته معمولا در رقابت‌های قهرمانی جهان، مخصوص پلیس‌ها و آتش‌نشانان برگزار می‌شد. در برخی کشورها مانند فرانسه و جمهوری چک، این مسابقه در مراکز تجاری و عمومی برگزار می‌شد. بالا رفتن از طناب در دسته فعالیت‌های ژیمناستیک نیز قرار داشت و تنها در چهار دوره المپیک (در سال‌های ۱۹۰۴، ۱۹۲۴، ۱۹۳۲ و ۱۹۸۶) اجرا شده است.

ورزش راکتی

ورزش راکتی، در قرن 18 در فرانسه و ایتالیا محبوبیت داشت. قوانین این ورزش در هر دو کشور شبیه به هم بود و تنها در جزئیات کمی تفاوت داشتند. در این بازی، توپ باید از تور رد می‌شد، مشابه تنیس امروزی، و مسابقات به صورت فردی (یک مقابل یک)، دو نفره (دو مقابل دو)، یا حتی سه نفر مقابل سه نفر و تا چهار نفر مقابل چهار نفر برگزار می‌شد. نحوه امتیازدهی شامل ۱۵، ۳۰، ۴۰ و برنده بود، که همان سیستم رایج در تنیس است.

هندبال یازده نفره

هندبال یازده نفره، در ابتدا تیم‌ها شامل یازده بازیکن بودند و زمین بازی مانند زمین فوتبال چمن بود. این ورزش در اروپای مرکزی، به ویژه در آلمان، بسیار محبوب بود. آلمانی‌ها در این رشته سلطه داشتند تا زمانی که هندبال در قالب پیست سرپوشیده برگزار شد و محبوبیت هندبال هفت نفره روی پیست سرپوشیده جای آن را گرفت و جایگاه هندبال یازده نفره روی چمن کاهش یافت.

خوستا

خوستا، یکی از ورزش‌های قدیمی و فراموش شده است که در ابتدا به صورت مبارزه‌های تن به تن برگزار می‌شد. این رقابت‌ها در اصل تمرینی برای مبارزه‌های واقعی بودند، و در قرن 15 به اوج محبوبیت رسیدند. در این مسابقات، دو اسب‌سوار مسلح در یک زمین مشخص با یکدیگر مبارزه می‌کردند؛ هر سوارکار تلاش می‌کرد حریف خود را سرنگون کند و نشانش را بشکند. این مبارزه‌ها تا زمانی ادامه داشت که یکی از سوارکاران برنده اعلام شود. اما به خاطر کاهش خشونت و تغییر در نگرش نسبت به ورزش‌های اسب‌سواری، از قرن 17 دیگر مسابقات اسب‌سواری به این شکل برگزار نمی‌شد.

شلیک توپ

شلیک توپ، یکی دیگر از ورزش‌های فراموش شده است که در بازی‌های المپیک 1900 در پاریس اجرا شد. این رشته در سه بخش مختلف انجام می‌شد: شلیک فردی، شلیک میدانی و شلیک با مسلسل. در بخش فردی، شرکت‌کنندگان باید یک توپ 90 میلی‌متری را با کمک دو نفر، چهار بار در سریع‌ترین زمان ممکن، هدف‌گیری و شلیک می‌کردند؛ هدف در فاصله 60 متری قرار داشت. در بخش شلیک میدانی، 16 فرد رسمی و کارکنان همراهشان، با همکاری 30 نفر، شش توپ را هدف قرار می‌دادند. در بخش شلیک با مسلسل، نیاز به یک فرمانده، 12 نفر کمک‌کار، و 8 نفر یار کمکی بود تا چهار توپ شلیک شود.

عجیب ترین ورزش های جهان

شنا در گنداب (Bog Snorkelling)

این ورزش عجیب رقابت در شنای ۱۱۰ متری در شیاری در لجنزار است که فقط با پا زدن انجام می‌شود. از سال ۱۹۸۵ در ولز برگزار می‌شود.

باسبال (Bossaball)

ورزشی ترکیبی از والیبال، فوتبال، ژیمناستیک و موسیقی است که در سال ۲۰۰۵ در اسپانیا ابداع شد. در این بازی، تیم‌های چهارنفره روی زمین بادی و ترامپولین رقابت می‌کنند و اکنون در بیش از ۲۰ کشور جهان محبوب است.

 مسابقه پنیر غلتان (Cheese Rolling)
رویدادی محلی در انگلستان است که در آن افراد دنبال تکه پنیر از بالای تپه می‌دوند و اولین نفر که به پایین برسد برنده می‌شود. این مسابقه از قرن 15 برگزار می‌شود و به دلیل سرعت و خطرناک بودن مشهور است، ولی اکنون در سراسر جهان شرکت‌کنندگان دارد.

موج‌سواری سگ‌ها

در دهه 1920 در کالیفرنیا و هاوایی شروع شد، و سگ‌ها به‌تنهایی یا همراه صاحبان خود موج‌سواری می‌کنند. برخی سگ‌ها به ستاره‌های رسانه‌ای تبدیل شده‌اند و مسابقاتی بر اساس تعادل و مهارت در موج‌سواری برگزار می‌شود.

 پرتاب تخم‌مرغ

این ورزش عجیب، تاریخچه‌ای به قرن 14 دارد و ریشه آن به زمانی برمی‌گردد که راهبان انگلیسی برای تشویق مردم به حضور در کلیسا، تخم‌مرغ پرتاب می‌کردند. امروزه افراد در سراسر جهان در مسابقات تفریحی و رقابتی شرکت می‌کنند. رکورد جهانی پرتاب تخم‌مرغ در سال 1978 با 98.51 متر ثبت شد، اما در سال 2013، رکورد فعلی 71.2 متر به نام دو ایرلندی ثبت شده است.

 اتو کردن در شرایط سخت (Extreme Ironing)

این ورزش عجیب در انگلستان در سال 1980 شکل گرفت و شامل اتو کردن لباس در مکان‌های عجیب و خطرناک است، مانند بالای کوه یا فرودگاه. هدف ترکیبی از هنر و ماجراجویی است، و از این ایده در مسابقات جهانی و فعالیت‌های خلاقانه دیگر نیز بهره‌برداری شده است.

مسابقه سیلی‌زدن

این مسابقه که در روسیه اولین بار در 2018 برگزار شد، در آن دو نفر به نوبت به هم سیلی می‌زنند تا یکی تسلیم شود یا بی‌هوش گردد. این ورزش عجیب بیشتر جنبه سرگرمی و رقابت دارد.

 پرش از راه دور (Far Leaping)

این ورزش که در هلند و در اصل در منطقه فریسلند شروع شد، شامل عبور از آبراه‌های عمیق با پرش‌های بلند است. در قرن 18، مردم محلی این روش را برای عبور از آبراه‌ها ابداع کردند و بعدها به مسابقات رسمی و لیگ‌های حرفه‌ای تبدیل شد و اکنون در سطح بین‌المللی محبوب است.

کایاک‌سواری با کدو تنبل غول‌پیکر

این ورزش که در نُوا اسکوشیا، کانادا، در سال 1999 آغاز شد، شامل خالی کردن داخل یک کدو تنبل غول‌پیکر (حدود 450 کیلوگرم) و قرار دادن آن در آب است. پس از اطمینان از شناور بودن، فرد سوار کدو می‌شود و با پارو زدن حرکت می‌کند. این ورزش نیازمند تمرین و مهارت است و در ایالت‌های دیگر آمریکا نیز برگزار می‌شود.

بزکشی

بزکشی، ورزش ملی افغانستان است که از قرن 10 تا 15 میلادی ریشه دارد. تیم‌های سوارکار که بین 10 تا 12 نفر هستند، در زمین‌هایی بزرگ، برای گرفتن لاشه بی‌سر بز یا گوساله‌ای 50 کیلویی رقابت می‌کنند و هدف، قراردادن لاشه در دروازه تیم مقابل است. این بازی در اصل از تفریحات ترک‌های کوچ‌نشین در مسیر چین و مغولستان به غرب توسعه یافته و امروزه همچنان در فرهنگ محلی افغانستان جایگاه ویژه‌ای دارد.

ورزش های عجیب و غریب جهان

کبدی

کبدی یکی از ورزش‌های عجیب و تاریخی جهان است که منشأ آن به هند برمی‌گردد و اولین بار در سال 1923 اجرا شد. این ورزش ترکیبی از کشتی، گرگم‌به‌هوای و حبس نفس است. برخی معتقدند بودا نیز در زمان‌های قدیم این بازی را به عنوان تفریح انجام می‌داد!
در این مسابقه، دو تیم هفت‌نفره مقابل هم قرار می‌گیرند. بازیکن مهاجم باید در یک نفس، تا جایی که می‌تواند، بازیکنان تیم مقابل را لمس کند.
کبدی ورزش ملی بنگلادش و نپال است و در مدارس این کشورها به کودکان آموزش داده می‌شود. محبوبیت این ورزش در این مناطق آن‌قدر زیاد است که بسیاری از کودکان آرزو دارند در لیگ‌های حرفه‌ای و مسابقات بزرگ آن شرکت کنند.

سپک‌تاکرا (Sepak Takraw) یا والیبال با پا

سپک‌تاکرا، که به آن والیبال با پا هم گفته می‌شود، ورزشی است که در آن باید توپ را تنها با پاها، زانوها، سینه و سر لمس کرد و از دست استفاده نکرد. این ورزش در قرن پانزدهم در مالزی آغاز شده و همچنان در مالزی و دیگر کشورهای آسیای جنوب شرقی محبوب است.

مسابقه با ماشین چمن‌زنی

مسابقه با ماشین چمن‌زنی یکی از ورزش‌های عجیب است که افراد با سنین مختلف می‌توانند در آن شرکت کنند و سرعت آن‌ها به بیش از 48 کیلومتر در ساعت می‌رسد. این مسابقات دهه‌ها در آمریکا رایج است؛ ایالت ایندیانا در سال 1963 اولین مسابقه سالانه 4 ژوئیه را برگزار کرد و کارولینای شمالی، میسوری و نیومکزیکو نیز مسابقات منظم دارند.
این مسابقات در خارج از آمریکا هم محبوب است؛ بریتانیا اولین بار در سال 1968 مسابقه را برگزار کرد و انجمن مسابقات ماشین چمن‌زنی بریتانیا (BLMRA) در سال 1973 تأسیس شد. استرالیا هم از سال 1978 مسابقاتی برگزار کرده و اولین مسابقه ملی آن در سال 2009 برگزار شد.

ماراتن انسان در برابر اسب

در این مسابقه، انسان و اسب در مسافت 22 مایل (معادل حدود 35.4 کیلومتر) با هم رقابت می‌کنند و اغلب اسب برنده می‌شود. تاکنون در 35 مسابقه برگزار شده، تنها دو فرد توانسته‌اند از اسب خود پیش بیافتند.
اولین مسابقه در سال 1980 در ولز و پس از مشاجره‌ای در میخانه برگزار شد؛ مالک میخانه، گوردون گرین، قصد داشت ثابت کند که در مسافت‌های طولانی، توانایی انسان برابر با اسب است.
در سال 2004، در بیست‌وپنجمین دوره این مسابقه، برای اولین بار مردی با پای پیاده توانست اسب را شکست دهد. ماراتن‌های دیگری نیز در اسکاتلند و نیوزیلند میان انسان و اسب برگزار شده است.

باتااوشی (Bo-Taoshi)

باتااوشی، که معنای «تیر چوبی را پایین بیاور» می‌دهد، یک ورزش اصیل ژاپنی است که در ابتدا به عنوان تمرین نظامی توسط ارتش ژاپن ابداع شد و اکنون در آکادمی دفاع ملی این کشور برگزار می‌شود.
در این مسابقه، دو تیم هر کدام ۱۵۰ یا ۷۵ نفر، مقابل هم قرار می‌گیرند. هدف هر تیم این است که تیر چوبی حدود ۴ متر بلند را از دست تیم مقابل خارج کرده و آن را تا زاویه ۳۰ درجه پایین بیاورند.

ورزش های کمتر شناخته شده

پرش خرگوش از مانع (Kaninhoppning)

در دهه 1970، سوئدی‌ها تصمیم گرفتند که اگر اسب‌ها در مسابقات پرش از مانع شرکت می‌کنند، پس خرگوش‌ها هم می‌توانند. بنابراین، زمین‌هایی مخصوص پرش خرگوش ساختند، قوانین تدوین شدند و اولین مسابقات قهرمانی ملی در سال 1987 برگزار شد.
فدراسیون پرش خرگوش سوئد (SKHRF) در سال 1994 تأسیس شد و خیلی زود کشورهای آلمان، نروژ، فنلاند و حتی آمریکا نیز باشگاه‌هایی برای پرش خرگوش تأسیس کردند.

لگدزدن به ساق پا (Shin Kicking)

این ورزش که ریشه در انگلستان دارد، قدمتی از سال 1612 دارد. در این مسابقه، دو رقیب روبه‌روی هم قرار می‌گیرند و با ضربه زدن به ساق پای یکدیگر رقابت می‌کنند. برنده کسی است که بتواند زمان‌بندی مناسب و لگدهای هدفمندتری داشته باشد. با یادگیری تکنیک‌های صحیح، هر کسی می‌تواند در این ورزش حرفه‌ای شود.

مچ‌انداختن با پا (Toe Wrestling)

در سال 1974، در استافوردشر انگلستان، چهار دوست این ورزش را ابداع کردند. در ابتدا، یکی از این دوستان قهرمان مسابقات بود، اما بعدها فردی از کانادا عنوان را تصاحب کرد و مسابقات متوقف شد. در حال حاضر، با برگزاری مسابقات جهانی مچ‌انداختن با انگشتان پا، این ورزش مجدداً احیا شده است.
در این رقابت‌ها، دو رقیب انگشتان پایشان را در هم قفل می‌کنند و تلاش می‌کنند پای حریف را بخوابانند.

هاکی زیر آب

این ورزش در سال 1954 آغاز شد، زمانی که یک باشگاه غواصی در انگلستان تصمیم گرفت اعضایش را در زمستان سرگرم کند. در هاکی زیر آب، شرکت‌کنندگان نفس خود را حبس می‌کنند و توپ هاکی را در کف استخر به سمت دروازه حریف هدایت می‌نمایند.
در سال 1980، کانادا اولین مسابقه جهانی هاکی زیر آب را برگزار کرد و این ورزش در کشورهای دیگری مانند استرالیا، آفریقای جنوبی و فیلیپین محبوب شد. اکنون در بسیاری کشورها از جمله هلند و نیوزیلند نیز محبوب است.

چوگان با تک‌چرخ (Unicycle Polo)

ورزش چوگان با تک‌چرخ در سال 1925 در آلمان پایه‌گذاری شد. برخلاف چوگان معمولی، این ورزش نیاز به اسب ندارد و با یک چرخه یا تک‌چرخ انجام می‌شود، که هزینه کمتری نسبت به اسب دارد.
یادگیری سوار شدن بر تک‌چرخ و یافتن مکانی مناسب برای زمین بازی، از بزرگ‌ترین چالش‌های این ورزش است. قوانین آن مشابه چوگان است و می‌توانید با استفاده از چوب هاکی، بازی هاکی با تک‌چرخ را هم تجربه کنید.

ورزشهایی که نمی شناسیم

گلف شهری (Urban Golf)

گلف شهری یکی از ورزش‌های عجیب و نوظهور است که ریشه‌های آن به صدها سال پیش در اسکاتلند برمی‌گردد. گفته می‌شود اولین زمین گلف شهری خارج از یک مسافرخانه در ادینبورگ ساخته شده است.
این ورزش شباهت زیادی به گلف معمولی دارد، اما در محیط‌های شهری مانند سایت‌های صنعتی، مدارس یا خیابان‌ها برگزار می‌شود. بازیکنان از چوب گلف استاندارد استفاده می‌کنند و توپ‌هایی مانند توپ‌های تنیس، اسکواش یا دیگر توپ‌های غیرمخرب را به اهداف می‌زنند. تنها در مواردی که ایمنی رعایت شود، از توپ‌های گلف واقعی استفاده می‌شود.

مسابقه حمل همسر (Wife Carrying)

مسابقه حمل همسر در فنلاند یکی از ورزش‌های عجیب دنیا است. در این رقابت، تیم‌های دو نفره شامل یک مرد و همسرش شرکت می‌کنند و هدف این است که زودتر از دیگر رقبا مسیر را طی کنند.
این مسابقه شامل عبور از دو مسیر خشک و یک مسیر آبی است. زن باید حداقل 49 کیلوگرم وزن داشته باشد؛ در غیر این صورت، وزنه‌ای به او اضافه می‌شود.
این مسابقات از سال 1992 در فنلاند برگزار می‌شود و برنده آن، به اندازه وزن همسرش آبجو دریافت می‌کند. امروزه، این رقابت در کشورهای دیگری مانند آمریکا، هنگ‌کنگ، استونی، بریتانیا و استرالیا هم برگزار می‌شود.

زوربینگ (Zorbing)

زوربینگ یکی از ورزش‌های عجیب است که در سال 1994 در نیوزیلند آغاز شد. در این ورزش، افراد درون گوی‌های پلاستیکی شفاف قرار می‌گیرند و از بالای تپه‌ها به پایین می‌غلتند.
این فعالیت را می‌توان هم در آب و هم بر سطوح صاف انجام داد و تجربه‌ای هیجان‌انگیز و متفاوت است.

پریدن از روی شتر

پریدن از روی شتر در یمن، یکی از ورزش‌های باستانی است که دوباره محبوبیت یافته است. در این رقابت، بازیکنان حرفه‌ای قبیله زرانیق در غرب یمن، با سرعت و قدرت خود تلاش می‌کنند از روی بیشترین تعداد شتر ممکن بپرند.
این ورزش هنوز تایید رسمی از سوی سازمان‌های حامی حقوق حیوانات مانند PETA دریافت نکرده است.

 بوکس‌شطرنج

بوکس‌شطرنج ترکیبی عجیب از بازی فکری شطرنج و ورزش بوکس است. در این ورزش، رقبا در راندهای متناوب، هم در مسابقات فکری و هم در مبارزات فیزیکی، با یکدیگر مبارزه می‌کنند.
هدف اصلی، همزمان تفکر استراتژیک و قدرت فیزیکی است که در کنار هم رقابت می‌کنند.

کوئیدیچ

کوئیدیچ یکی از ورزش‌های خیالی و جادویی است که در دنیای هری پاتر محبوبیت زیادی دارد. در این بازی، دو تیم سوار بر جاروهای پروازکننده، سعی می‌کنند توپ را داخل حلقه‌های حریف بیاندازند.
نام این ورزش از مجموعه‌داستان‌های هری پاتر گرفته شده و جادوگری و سِحر در آن مجاز است، بنابراین، بازی‌هایی پر از جادو و هیجان است!

ورزش های ناشناخته در ایران

اگر بخواهید یک‌بار هم که شده ورزش‌هایی غیر از فوتبال و والیبال را تجربه کنید، با رشته‌هایی روبه‌رو می‌شوید که نام‌هایشان نیازمند فتحه، ضمه و کسره است و خیلی‌ها حتی از وجودشان خبر ندارند. این ورزش‌های کم‌نام و گمنام هنوز فدراسیون مستقل ندارند، اما اگر قصد دارید در آینده ملی‌پوش شوید، بهتر است از دنبال کردن ورزش‌های پرطرفدار کنار بکشید و سراغ این رشته‌های کمتر شناخته شده بروید. تعداد این ورزش‌ها بیش از ۴۰ است و در اینجا، چند نمونه جالب و بامزه از آن‌ها را معرفی کرده‌ایم.

رشته های ورزشی ناشناخته در ایران

برای تونیک

برای تونیک ورزش نوپایی است که توسط یک زن ایرانی به نام یاسمن مویدی ثبت شده است. این رشته بر پایه کد بین‌المللی شش نقطه‌ای است که نابینایان استفاده می‌کنند، اما برای همه سنین و توانایی‌ها مناسب است. در این ورزش، فرد با دست‌برداشتن و قرار دادن اعضای بدن در حالت‌های خاص، حروف و کلمات براساس خطوط بریل را می‌نویسد. هدف آن تمرین ذهن و بدن است و افراد معلول هم می‌توانند با اعضای دیگر بدن در آن مشارکت کنند. تاکنون دو دوره مسابقه ملی در ایران و فرانسه برگزار شده است.

چوگو

ورزش قدیمی ایرانی که در زمان باستان وجود داشته ولی رسماً در ۱۳۷۹ ثبت شده است، ترکیبی از چوب و گوی است و شباهتی به بیسبال دارد، اما تفاوت‌هایی در زمین و تعداد بازیکن‌ها دارد. این ورزش بسیار مهجور و کم‌سابقه است، در ۱۱ استان کشور بازی می‌شود و هنوز لیگ یا مسابقه رسمی ندارد. در مقابل، بیسبال که از دهه ۱۳۲۰ وارد ایران شده، با سابقه‌تر است و لیگ دارد. چوگو تاریخچه قدیمی دارد، اما به دلیل کم‌توجهی، تقریباً ناشناخته مانده است.

فوتوالی

ورزشی که تلفیقی از والیبال و فوتبال است و در ساحل محبوب شده، در ایران چهار سال است که انجمن رسمی دارد. قوانین آن مشابه والیبال است، اما به جای دست، با پا بازی می‌شود و در هر تیم سه بازیکن حضور دارند. این رشته در ایران فعال است و تیم‌هایی در مسابقات آسیایی شرکت کرده‌اند، اما بانوان در آن فعالیت ندارند. فوتوالی در برزیل ابتدا به عنوان تفریح کشف شد و بعدها فدراسیون مستقل برایش تأسیس شد. بازیکنان معروف فوتبال هم در این رشته فعالیت حرفه‌ای دارند، و ایرانی‌ها در مسابقات بین‌المللی موفق شده‌اند.

داژبال

ورزشی شبیه وسطی که در ایران با نام داژبال شناخته می‌شود، در سال ۱۳۸۷ ثبت شد. این رشته، ترکیبی از بازی‌های قدیمی و قوانین مشخص است. هر تیم شامل ۶ بازیکن است که ۴ نفر در زمین و ۲ نفر ذخیره هستند. در مسابقه، تیم مقابل باید بازیکنان تیم حریف را حذف کند یا امتیاز بگیرد، در حالی که تیم وسط توپ را نگه می‌دارد و رقابت در دو نیمه ۵ دقیقه‌ای برگزار می‌شود. این ورزش، به دلیل کم‌هزینه بودن، در ایران مورد استقبال قرار گرفته و تیم‌های ملی مردان و زنان دارد که برای مسابقات بین‌المللی آماده می‌شوند، هرچند هنوز در سطح جهانی جایگاه تثبیت شده ندارد.

پره‌وآ

ورزش بومی ایرانی است که در دهه ۶۰ توسط پیشکسوتان ورزش باستانی ابداع شد. نام آن از واژه‌های باستانی و نقش‌های تاریخی گرفته شده و شباهتی به ورزش‌های رزمی ندارد، بلکه بر پایه کشتی و رقص پهلوانی استوار است. این ورزش، تلفیقی از کشتی با فنون ضربه و حرکات رقص سماع است و در چند سال اخیر زیر نظر فدراسیون جهانی ورزش‌های زورخانه‌ای قرار گرفته است. تیم‌های بانوان نیز در این رشته فعال هستند و هزینه پایین آن، باعث محبوبیتش در استان‌های مختلف شده. قرار است مسابقات آسیایی این ورزش در ایران برگزار شود و در داخل، برنامه‌های زیادی برای توسعه آن اجرا شده است.

ورزشهای کمتر شناخته شده ایران

بازی منچ

در گذشته تصور می‌کردیم ورزش باید پرجنب و جوش و پرتحرک باشد، اما حالا فدراسیون‌های ورزشی رشته‌های عجیب و غریبی را هم زیر نظر دارند که مفهوم ورزش را زیر سوال می‌برند. مثلا بازی‌های فکری و الکترونیکی، که حتی روبیک و بازی‌های کامپیوتری هم جزو ورزش محسوب می‌شوند. همچنین، پرواز بادبادک‌ها و ماهیگیری، که مسابقات و قوانین خاص خودشان را دارند، در ایران به عنوان ورزش فعالیت می‌کنند.

فریزبی و طناب‌زنی

رشته‌هایی مانند فریزبی و طناب‌زنی هم که در کودکی رایج بودند، اکنون انجمن‌های جدی دارند. امکانات محدود در گذشته باعث می‌شد مردم از ورزش کردن ناامید شوند، اما حالا ورزش‌های جدید و کم‌هزینه‌ای مثل فوتوالی، پرثوآ، داژبال و دیگر بازی‌های فکری جایگزین شده‌اند. مثلا چوگو، ورزشی ایرانی با کمترین نیاز به تجهیزات، در استان‌هایی مثل مرکزی و اصفهان پرطرفدار است.

در نهایت، اگر هنوز به جای فعالیت‌های سالم و جذاب، وقت خود را صرف بازی‌های گوشی و بازی‌های رایانه‌ای می‌کنید، باید بدانید چند سال بعد پشیمان خواهید شد و حسرت فرصت‌های از دست رفته را خواهید خورد. پس بهتر است کمی به ورزش‌های متفاوت و مفید روی بیاورید.

⏬مقالات پیشنهادی⏬

 قدیمی ترین رزش های جهانزندگی شخصی جیمز حاردن ماشین های لوئیس همیلتون