منشاء و موضوع فيزيولوژی ورزش و فعاليت های بدنی

فيزيولوژی ورزش و فعاليت های بدنی از مبانی علوم تشريح و فيزيولوژی سرچشمه گرفته است. علم تشريح ساختار يا « ريخت شناسی » موجود زنده را بررسی می كند و در همان حال هم علاوه بر مطالعه بخش های مختلف بدن روابط متقابل آن ها را نيز توصيف و تبيين مي كند. فيزيولوژی، كاركرد بدن را مورد مطالعه قرار می دهد. با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.

فيزيولوژی، علاوه بر اين كه چگونگی كار و وظيفه دستگاه ها ، بافت ها ، سلول ها و ملكول های درون سلول ها را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد ، مشخص می كند كه چگونه اين اعمال و وظايف متنوع يكپارچه و هم آهنگ شده و نظم و تعادل محيط داخلی بدن يعنی « هوموستئاز» را برقرار می كنند. از آن جايی كه تاكيد فيزيولوژی بر عمل و وظايف ساختمان های مختلف بدن استوار است ، يادگیری و درک فيزيولوژی بدون آشنايی كافی با علم تشريح ميسر نمی باشد. علاوه بر اين ، هم فيزيولوژي و هم تشريح (آناتومي) بر علومی مانند زيست شناسی ، شيمی ، فيزيک و ساير علوم پايه متكی هستند.

فيزيولوژی فعاليت بدنی نشان می دهد كه چگونه ساختار و عملكرد بدن در مقابل فعاليت های بدني شديد و كوتاه مدت دست خوش تغيير قرار می گيرد. و هوموستئاز بدن با چالشی تازه مواجه می شود. از سوی ديگر، هنگامی كه بدن در معرض محرك های مكرر ناشی از فعاليت بدنی قرار گيرد ، بدن با فعاليت های بدني دراز مدت سازگار می شود كه در واقع اين حالت ، جنبه ی ديگری از فيزيولوژی فعاليت بدنی به شمار می رود و سرانجام ، چون محيط پيرامون ورزشكار بر وی اثر می كند ، موجب پيدايش موضوع علمی ديگری به نام « فيزيولوژی محيط » می شود كه اين هم زير شاخه ای از فيزيولوژی فعاليت بدنی محسوب می شود.

فيزيولوژی ورزش مفاهيم و دست آوردهای فيزيولوژی فعاليت بدنی را در مراحل تمرين قهرمانان به كار می گيرد تا عملكرد ورزشی آنان به نحو بارزی پيشرفت كند. در واقع فيزيولوژی ورزش از فيزيولوژی فعاليت بدنی گرفته شده است.ذكر مثالی به ما كمك مي كند تا تفاوت و رابطه اين دو موضوع فيزيولوژيكی را بهتر درك كنيم. با توجه به نتايج پژوهشی در زمينه فيزيولوژی فعاليت بدنی ، می دانيم كه بدن انسان انرژی لازم را برای شروع اعمال عضلانی و ادامه حركت ، از مواد غذايی مصرفی به دست می آورد.

همان گونه كه می دانيم ، منبع اصلی انرژی در حالت استراحت و فعاليت های سبك ورزشی از چربی تامين می شود ، ولی متناسب با افزايش شدت فعاليت ، بدن كربوهيدرات بيش تری مصرف می كند تا جايی كه كربوهيدرات منبع اصلی انرژی می شود. ورزش های سنگين و طولانی مدت موجب كاهش تدريجی ذخاير كربوهيدرات بدن می شوند ، در اين حالت است كه ورزشكار به مرحله خستگی و واماندگي می رسد.

حال که می دانیم ذخیره انرژی کربوهیدراتی بدن محدود است، به عنوان یک فیزیولوژیت ورزشی اطلاعات به دست آمده در زمینه انرژی را به کار می گیریم تا راهی پیدا کنیم که:

• ظرفیت ذخیره سازی کربوهیدرات بدن افزایش یابد (بارگیری کربوهیدرات)
• میزان مصرف کربوهیدرات، هنگام فعالیت بدنی کاهش یابد.
• رژیم غذایی ورزشکار در مراحل قبل و هنگام مسابقه طوری تنظیم شود که احتمال تخلیه منابع کربوهیدراتی به حداقل برسد.