پروتکل آلفردسون برای درمان تاندونیت آشیل
پروتکل آلفردسون یک برنامه ورزشی برای افرادی با تاندونیت آشیل (تاندینوپاتی) است. این برنامه شامل حرکاتی می‌شود که تاندون آشیل را به شیوه‌هایی که به مدیریت بهتر نیروها و تنش کمک می‌کند تحت کشش قرار می‌دهند. در واقع به این مدل تمرینات “بارگذاری اکسنتریک” گفته می‌شود.با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.
اگر دچار تاندونیت آشیل هستید، پیاده‌روی و دویدن می‌تواند دردناک باشد. شاید در چنین شرایطی از انجام فعالیت‌های مفرحی مانند فعالیت در رشته‌های ورزشی مورد علاقه خود را متوقف کنید. بر اساس شغلی که دارید، داشتن تاندونیت آشیل ممکن است برای کار شما حتی شرایط را سخت‌تر کند.
این مقاله به شما درباره پروتکل آلفردسون برای توان‌بخشی تاندونیت آشیل آموزش خواهد داد. شما درباره شرایط و اینکه چطور حرکاتی که به درمان این شرایط کمک خواهند کرد را انجام دهید در این مطلب یاد خواهید گرفت. با ادامه مطلب همراه علم ورزش باشید.
پروتکل آلفردسون یک مجموعه از حرکات اکسنتریک با حرکات آهسته است که روی بلندکردن انقباضات عضلانی برای عضلات خاص تمرکز دارد. این پروتکل شامل حرکات معلق کردن پاشنه روی یک پله برای کمک به درد تاندون آشیل هستند.
تاندونیت آشیل وقتی اتفاق می‌افتد که تاندون آشیل در پشت مچ پا آسیب ببیند. این وضعیت به خصوص در بین افرادی که دونده هستند رایج است. نشانه‌ها و علائم چنین شرایطی مانند موارد زیر خواهد بود:درد در پشت پایین پا درست بالای پاشنهدرد با دویدن، پریدن یا فشاردادن به یک کش مقاومتی با پنجه‌هایک زایده کوچک روی آشیل تاندون درست بالای پاشنهاگر فکر می‌کنید که به تاندون آشیل تان صدمه زده‌اید، تنها روشی که مطمئن شوید این آسیب اتفاق افتاده است، رفتن به نزد متخصص است.
از دیدگاه پزشکی، واژه تاندونیت به معنی “التهاب تاندون” است. با این حال، مطالعات نشان داده‌اند که در افرادی که تاندون آنها چنین شرایطی دارد ممکن است التهاب وجود داشته باشد یا نه، وجود نداشته باشد.وقتی یک بخشی از بدن ملتهب می‌شود، سلول‌های ملتهب شده در آن جا وجود خواهند داشت. در چنین شرایطی افراد معمولاً درد را در بخشی که ملتهب شده است احساس می‌کنند.
اگر تاندونیت آشیل دارید، تاندون آشیل شما درد می‌گیرد. با این حال، ممکن است این درد به دلیل التهاب تاندون نباشد.در ۲۰۱۴، محققان به بافت افرادی که تاندونیت آشیل داشتند زیر میکروسکوپ نگاه کردند. آنها هیچ سلول ملتهبی را در بافت پیدا نکردند. این یعنی حتی آنهایی هم که درد را احساس می‌کنند، همیشه به خاطر التهاب نیست.واژه “پاتی” که در انتهای تاندینوپاتی (tandinopathy) قرار دارد یک کلمه پزشکی است که به معنی “بیماری” است. بنابراین تاندینوپاتی آشیل،
برای چنین شرایطی یک اسم دقیق‌تر است به خصوص وقتی یک فرد این شرایط را برای چندین هفته دارد (مزمن). با این حال، پزشک شما یا فیزیوتراپیستتان ممکن است باز هم چنین وضعیتی را تاندونیت آشیل بنامد.اگر هیچ سلول ملتهبی در تاندون وجود نداشت، این می‌تواند دلیلی بر این باشد که چرا افرادی که تاندینوپاتی آشیل دارند
معمولاً با درمان‌های ضدالتهابی دردشان تسکین نمی‌یابد. این درمان‌های ضدالتهابی شامل داروهایی مانند ایبوپروفن می‌شوند که جزو داروهای غیراستروئیدی بدون نسخه ضدالتهاب دسته‌بندی می‌شوند.با این حال روش‌هایی وجود دارند که باعث درد ناشی از تاندونیت آشیل می‌شوند. مطالعات نشان داده‌اند که حرکات ملایم و “بارگذاری اکسنتریک” تاندون مفیدترین نوع ورزش‌ها برای این شرایط هستند. با این حال، محققان مطمئن نیستند که چرا این حرکات این‌قدر مفید هستند.
اگر به تاندون آشیلتان آسیب بزنید، یک فیزیوتراپیست می‌تواند به شما برای درمان آسیب کمک کند. زمانی که شما شروع به بهبودی کردید، آنها می‌توانند به شما کمک کنند تا تاندونتان را قوی‌تر کنید. این فرایند درمانی به آهستگی با حرکات راحت شروع شده و سپس با قوی‌تر شدنتان به تدریج به سمت حرکات سخت و سخت‌تر پیش می‌روند.برای شروع، فیزیوتراپیست به شما درباره حرکات “بارگذاری اکسنتریک” آموزش خواهد داد. در این حرکات شما باید یک عضله را بکشید (بلند کنید) و همان‌طور که این کار را انجام می‌دهید، عضله و تاندون کوتاه‌تر می‌شوند (منقبض می‌شوند).پ
اولین خط از درمان استراحت و یخ گذاری روی تاندون است. داروهای ضد-التهابی می‌توانند برای کاهش درد استفاده شوند. حرکاتی برای کشش عضلات نزدیک نیز ممکن است به افزایش تدریجی تنشی که می‌تواند مدیریت کند کمک کند که سرانجام باعث کاهش التهاب و ورم خواهد شد.