پینگ پنگ، سلامت جسمانی و تقویت مهارت‌های ذهنی
این جمله که « ورزش برای جوانان است» بارها شنیده شده است، اما باید جایگزین شود: «ورزش برای همه است.» تنیس روی میز نیز مزایایی برای افراد مبتلا به پارکینسون به ارمغان می‌آورد. تحقیقات اخیر و مطالعات موردی نشان می‌دهند که افراد مبتلا به پارکینسون از بازی تنیس روی میز بهره‌های قابل توجهی برده‌اند. با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.
تنیس روی میز گزینه‌ای عالی برای افراد بالای ۵۰ سال است، اما در مقایسه با تنیس استاندارد که نیاز به دویدن زیاد دارد، تنیس روی میز نیاز به سطح بالای ورزشکاری ندارد. پینگ پنگ می‌تواند سرعت واکنش شما را بهبود بخشد و هنگامی که با سرعت بالا بازی می‌کنید، باعث تعریق شما می‌شود. تنیس روی میز را می‌توان به‌عنوان بخشی از یک تیم بازی کرد و لذت برد.
میزهای تنیس روی میز در مدارس، باشگاه‌های جوانان، مراکز بهداشتی و حتی محل‌های کار به وفور یافت می‌شوند. این ورزش، که فهرستی طولانی از فواید سلامتی باورنکردنی را ارائه می‌دهد، کمتر شناخته شده است. تنیس روی میز به طور مداوم در حال رشد است و یکی از معدود ورزش‌هایی به شمار می‌آید که افراد در هر سنی می‌توانند به‌راحتی و بدون خطر انجام دهند.
تنیس روی میز، به عنوان یک ورزش کم‌آسیب، قادر است بسیاری از نواحی مغز را به طور همزمان تحریک کند و به همین دلیل مزایای ذهنی قابل توجهی، از جمله بهبود عملکرد مغز، حتی برای افرادی که از آلزایمر و زوال عقل رنج می‌برند، فراهم می‌آورد.
مطالعات نشان می‌دهند که ورزش‌های هوازی روزانه به‌طور قابل توجهی به بهبود حافظه، سلامت مغز و آمادگی جسمانی کمک می‌کنند. اسکات ساتر، دکترای اعصاب، توضیح می‌دهد که «علم اعصاب، ورزش پینگ‌پنگ را به عنوان یک بازی “شطرنج هوازی” توصیف می‌کند. این بازی، که استرس را کاهش داده و ذهن و بدن را در یک فعالیت رضایت‌بخش برای تمام سنین درگیر می‌کند، می‌تواند به بهبود عملکرد مغز کمک کند.» تحقیقات همچنین نشان داده‌اند که تنها ده دقیقه بازی پینگ‌پنگ می‌تواند فعالیت عصبی در قشر جلوی مغز و مخچه را افزایش دهد و قدرت خلاقیت در فعالیت‌های روزمره را بهبود بخشد.
تنیس روی میز یا پینگ‌پنگ می‌تواند یک ورزش رقابتی سریع باشد. در واقع، وقتی با سرعت زیاد بازی می‌شود، می‌تواند راهی عالی برای سوزاندن کالری و تناسب اندام باشد. بازی تنیس روی میز هماهنگی ارتباط بین دست و چشم را بهبود می‌بخشد و هوشیاری ذهنی، تمرکز و استراتژی تاکتیکی انفرادی را در سایر ورزش‌ها و فعالیت‌ها تحریک می‌کند. این بازی به جوانان کمک می‌کند تا واکنش‌های خود را سریع‌تر کنند و برای افراد مسن‌تر، اصلاح تاکتیک‌های انفرادی را به همراه دارد. تنیس روی میز تیزبینی ذهنی را توسعه می‌دهد و به دنبال آن هوشیاری بیشتر در زندگی روزمره را به ارمغان می‌آورد. سرعت، چرخش و ارتباط با توپ در تنیس روی میز سه پارامتر بسیار مهم هستند و بازیکنان حرفه‌ای با تمرین منظم، مهارت‌های بالایی در ایجاد و حل پازل‌های مربوط به این ویژگی‌ها به دست می‌آورند.
انجام مکرر و منظم این بازی، رفلکس‌های مغزی را بهبود می‌بخشد. با توجه به ماهیت سریع و مسافت کوتاه رالی‌ها در این ورزش، هر دو حرکت عضلانی درشت و ظریف را در بدن بهبود می‌بخشد. این بازی با انقباضات زیاد و سریع و ریکاوری‌های به موقع، منجر به رشد سریع عضلات می‌شود. اگر دچار آسیب مفاصل، جراحی زانو، مشکلات کمر یا پیچ خوردگی مچ پا شده‌اید، تنیس روی میز می‌تواند راهی عالی برای تقویت قدرت ساق پا، بازو و مرکز بدن شما بدون وارد کردن فشار زیاد به مفاصل باشد.
این ورزش کالری زیادی می‌سوزاند؛ به‌طور مثال، یک فرد ۷۰ کیلویی می‌تواند با یک ساعت بازی تنیس روی میز، حدود ۲۷۲ کالری بسوزاند. از آنجا که تنیس روی میز هم سرگرم‌کننده و هم اعتیادآور است، می‌تواند به عنوان یک روش لذت‌بخش و مؤثر برای سوزاندن کالری‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
این ورزش مفرح، یک خروجی اجتماعی نیز ارائه می‌دهد. چه در مراکز تفریحی و اجتماعی بازی کنید و چه در خانه با دوستانتان، تنیس روی میز راهی عالی برای برقراری ارتباط با دیگران در حین کاهش وزن است. از آنجایی که افراد جوان و مسن می‌توانند این بازی را انجام دهند، تنیس روی میز به بهبود ارتباطات و ایجاد روابط کمک می‌کند. بازی در خانه با خواهر و برادر یا والدین می‌تواند اعضای خانواده را نزدیک‌تر کند و آن‌ها را قادر سازد تا زمان باکیفیت‌تری را با یکدیگر بگذرانند.
تنیس روی میز به حفظ تیزبینی مغز کمک می‌کند. بر اساس گزارش‌های هفته‌نامه آلزایمر، این ورزش به‌طور چشمگیری مهارت‌های حرکتی و آگاهی شناختی را بهبود می‌بخشد. مطالعات بالینی اولیه در ژاپن نشان داده‌اند که تنیس روی میز به‌طور قابل توجهی جریان خون به مغز را افزایش می‌دهد و ممکن است به پیشگیری از زوال عقل کمک کند. این ورزش همچنین به بهبود هماهنگی اعضای بدن کمک می‌کند؛ دنبال کردن توپ پینگ‌پنگ و مسیر آن در هنگام ضربه زدن حریف به ارتقای هماهنگی دست و چشم یاری می‌رساند. تعادل اندام‌ها و توانایی تغییر سریع جهت نیز برای موفقیت در رالی پینگ‌پنگ، به‌ویژه برای افراد مسن، اهمیت دارد. تنیس روی میز بخش‌های مختلف مغز را فعال می‌کند؛ پیش‌بینی ضربات حریف به استفاده از قشر جلوی مغز برای برنامه‌ریزی استراتژیک منجر می‌شود. علاوه بر این، فعالیت بدنی ناشی از این ورزش، هیپوکامپ را تحریک می‌کند، بخشی از مغز که مسئول تشکیل و حفظ اطلاعات طولانی‌مدت است.
تنیس روی میز برای سالمندان
تنها یک‌سوم از سالمندان بالای 55 سال، دستورالعمل‌های ملی برای داشتن حداقل سطح فعالیت بدنی منظم را رعایت می‌کنند. در حالی که بسیاری از آن‌ها (تقریباً 44٪) به دلیل آسیب‌دیدگی و ناتوانی از شرکت در فعالیت‌های ورزشی منع می‌شوند، برخی دیگر کمبود فرصت‌ها، امکانات و باشگاه‌ها را در منطقه خود گزارش می‌دهند. در مقایسه با بقیه جمعیت، سالمندان با خطر بیشتری از انزوای اجتماعی، کم‌تحرکی و سبک زندگی بی‌تحرک مرتبط با اختلالات مزمن سلامت مواجه هستند. تنیس روی میز، که در کشورهای مختلف مانند ژاپن، ایالات متحده و بریتانیا (از طریق NHS) ترویج می‌شود، یک ورزش اجتماعی است که می‌توان آن را در هر سنی بازی کرد. شواهد علمی فزاینده‌ای درباره مزایای کل‌نگر تنیس روی میز، از جمله سلامت قلبی-عروقی و عملکرد شناختی بهتر، و همچنین دستاوردهای عاطفی و اجتماعی در افراد مسن وجود دارد.
شواهد علمی و کارشناسان پزشکی در سراسر جهان اذعان دارند که انجام ورزش تنیس روی میز به صورت تفریحی، تمرکز و هوشیاری را افزایش می‌دهد، عملکرد مغز را تحریک می‌کند، به رشد مهارت‌های تفکر تاکتیکی، هماهنگی دست و چشم کمک می‌کند و موقعیت‌های مناسب برای انجام ورزش‌های هوازی و تعامل اجتماعی فراهم می‌آورد. بنابراین، این ورزش در مبارزه با زوال عصبی-شناختی و ارتقای بهزیستی ذهنی، به‌ویژه در افراد مسن، اهمیت زیادی دارد و اغلب به عنوان یک گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به زوال عقل و بیماری آلزایمر تجویز می‌شود.