همه چیز در مورد استقامت بی هوازی یا استقامت در سرعت
استقامت به معنی توانایی انجام کار با شدت معین در مدت زمان طولانی است. می‌توان گفت استقامت یک ورزشکار زمانی خوب است که یا به راحتی خسته نمی‌شود یا در مرحله خستگی یعنی با تجمع اسید لاکتیک در عضلاتش می‌تواند فعالیت خود را دنبال کند. به طور کلی استقامت به دو نوع اساسی تقسیم می‌شود: استقامت هوازی و استقامت بی هوازی. با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.
هوازی به معنای اکسیژن است و استقامت هوازی حرکت یا فعالیت ماهیچه‌ای است که در آن عضله از اکسیژن برای تولید انرژی لازم برای کار یا تولید انرژی از منابع ذخیره شده استفاده می‌کند. همانطور که می‌دانید اکسیژن وارد ریه‌ها شده و به جریان خون سرایت می‌کند و اکسیژن خون از طریق سیستم قلبی تنفسی به ماهیچه‌ها می‌رسد. ورزش هوازی منجر به یک سیستم قلبی تنفسی قوی و کارآمد می‌شود که در این صورت ورزشکار از قدرت هوازی بهره‌مند می‌شود.
در این صورت افزایش سطح کیسه‌های هوایی درگیر در تبادل اکسیژن و گسترش شبکه مویرگی ریوی، توانایی حمل اکسیژن را در ورزشکاران به ویژه ورزشکاران استقامتی افزایش می‌دهد.
از سوی دیگر، با پذیرش این واقعیت که ورزش هوازی با افزایش حجم حفره‌ها و افزایش توانایی عضله قلب در انقباض، کارایی قلب را افزایش می‌دهد و در نتیجه حجم ضربه‌ای افزایش می‌یابد، بدون شک خون غنی از اکسیژن به سطح عضله می‌رسد. اگر ورزشکار به صورت هوازی ورزش کند و استقامت خوبی داشته باشد، اکسیژن زیادی به میتوکندری سلول‌های ماهیچه‌ای منتقل می‌شود و در نتیجه زمینه متابولیسم هوازی فراهم می‌شود.
بی‌هوازی به معنای بی اکسیژن است. استقامت بی هوازی به فعالیت دستگاه‌های انرژی اشاره دارد که به عضلات اجازه می‌دهد با استفاده از انرژی ذخیره شده خود کار کنند. بنابراین عضلات نمی‌توانند در حین تمرین یا تمرین با عملکرد بالا از اکسیژن استفاده کنند.
استقامت در سرعت، یا استقامت بی هوازی، توانایی شما را برای حفظ سرعت نزدیک به بیشینه برای مدت زمان طولانی مشخص می‌کند. بنابراین، در حالی که میزان حداکثر سرعت و شتاب، نشان می‌دهد که چه میزان سرعت را نهایتا می‌توانید تولید کنید و چه قدر سریع به خط پایان برسید، استقامت بی هوازی بیشتر به توانایی بدن‌تان برای مقاومت در برابر خستگی در طول تمرین شدید متکی است. به همین علت است که ظرفیت بی هوازی (بدون اکسیژن) شما در اینجا بسیار اهمیت پیدا می‌کند، اگر می‌خواهید مقاومت در برابرلاکتات و بروز خستگی را به طور موثر افزایش دهید.
مفهوم خستگی فیزیکی در «استقامت بی هوازی» نیز می‌تواند در رابطه با عملکرد روانی نیز صادق باشد. شما متوجه می‌شوید که روان خسته تکنیک اجرای تمرین را نیز تحت الشعاع خود قرار خواهد داد. به علاوه، خستگی روانی اغلب منجر به تصمیم گیری بد در تعیین استراتژی‌های رقابتی می‌شود. بنابراین، توانایی شما برای حفظ هرچه بیشتر و طولانی‌تر تمرکز در فعالیت شدید جسمانی نیز می‌تواند یک نتیجه بهتر را به همراه داشته باشد. بنابراین، سعی کنید هر تمرین که انجام می‌دهید تمرکز خود را حفظ کنید!
استقامت بی هوازی عامل سودمندی در آمادگی جسمانی ورزشکار است که به فعالیت عضلانی طولانی‌تر و یا مستمر متکی است که در هر گروه عضلانی بین ۷ تا ۳-۴ دقیقه طول می‌کشد.