تاثیر ورزش بر سلامت گوارش
آیا ورزش می‌تواند سلامت گوارش را بهبود ببخشد؟ یا عملکرد بدنی را در انجام فعالیت‌های روزانه یا ورزشی ارتقا دهد؟مشاهدات علمی نشان می‌دهند افرادی که فعالیت بدنی بیشتری دارند، دستگاه گوارشی سالم‌تری دارند که داشتن گوارش سالم می‌تواند از سلامت دستگاه ایمنی، هضم و جذب بهتر مواد غذایی و حتی خلق و خوی خوب حمایت می‌کند. با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.
در درون بدن ما و بر روی روده‌ها میکروبیوم‌های مفیدی قرار دارند و روده‌های ما محل حفظ و نگهداری تریلیون‌ها میکروارگانیسم از جمله باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروب‌ها است. محققان می‌گویند که آن‌ها تازه شروع به درک تمام روش‌هایی کرده‌اند که نشان می‌دهند باکتری‌های با تنوع زیستی بالا چطور بر سلامت ما تأثیر می‌گذارد.
تاکنون شواهد علمی نشان می‌دهند که میکروارگانیسم‌های موجود در دستگاه گوارشی ما، زمانی که متنوع و سالم باشند، می‌توانند به هضم غذا کمک کنند، سیستم ایمنی بدن را تنظیم کنند، به محافظت در برابر بیماری‌های خاص کمک کنند و خلق و خو خوب را تقویت کنند. داده‌های علمی فراوانی نشان می‌دهند که ورزش نیز بخشی از این فرمول می‌باشد.
وقتی ورزش می‌کنیم اتفاقات زیادی در بدن می‌افتد، با انجام فعالیت‌های بدنی متوسط به بالا، اکسیژن بیشتری به همراه جریان خون بیشتر و مواد مغزی به مغز ما می‌رسد، دمای مرکزی بدن گرم‌تر می‌شود و جریان خون دوباره توزیع می‌شود.
تیلور والنتینو، فوق دکترا، محققین در دانشگاه یوتا در سالت لیک سیتی، جایی که آن‌ها رابطه بین رشد عضلانی را با فعالیت‌های میکروبیوم‌ها مطالعه می‌کنند، می‌گویند: گمان می‌کنند که این شرایط برای رشد باکتری‌های مفید موجود در دستگاه گوارشی ما عالی است، اگرچه مکانیسم‌های دقیق آن هنوز ناشناخته است.
دکتر والنتینو می‌گوید: “ورزش باعث تغییرات مهمی در بدن ما می‌شود که به تکثیر بیشتر و متحول شدن میکروب‌های روده کمک می‌کند و همزمان با آن، مولکول‌هایی ایجاد می‌شوند که برای بدن‌مان قابل استفاده می‌باشد به این معنا که خود این مولکول‌ها در بدن برای عملکرد بهتر ارگان‌های داخلی مثل مغز یا ساخت و توسعه توده عضلانی در اثر فعالیت‌های ورزشی کاربرد داشته باشند».
این بدان معناست که مانند یک چرخه یک برنامه ورزشی منظم ممکن است به حمایت از دستگاه گوارش سالم کمک کند و در عین حال دستگاه گوارش سالم‌تر ممکن است با بهبود عملکردهای مختلف بدن نیز مرتبط باشد که محققان در حال انجام پژوهش‌های بیشتری نیز در این حیطه می‌باشند.
به طور خلاصه، بیشتر باکتری‌های روده و در کل دستگاه گوارش با بدن‌مان رابطه همزیستی دارند، به این معنی که از بهبود و ارتقا عملکرد بدن حمایت می‌کنند و بدن ما از سلامت و رشد این میکروارگانیسم‌ها حمایت می‌کند. آن‌ها ویتامین ها، اسیدهای چرب و اسیدهای آمینه تولید می‌کنند که برای انواع عملکردهای ارگان‌های مختلف بدن‌مان مانند عملکرد سیستم ایمنی، هضم، تنظیم خلق و خو و سایر موارد استفاده می‌شوند.
دکتر Jacob Allen، استادیار فیزیولوژی ورزشی در دانشگاه ایلینویز در Urbana-Champaign می‌گوید: ورزش منظم این فرآیند را تسریع می‌کند، انواع مختلف گونه‌های باکتریایی را در روده افزایش می‌دهد و باکتری‌ها را به تکثیر و تبدیل به مولکول‌هایی برتر تشویق می‌کند.
و مجموعه تحقیقاتی رو به افزایش وجود دارند که نشان می‌دهند ورزش واقعاً میکروبیوم‌های متنوع روده را گسترش می‌دهد.
در تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۸ در مجله پزشکی و علم در ورزش و آمادگی جسمانی منتشر شد، تیم دکتر آلن ۳۲ بزرگسال را که در شروع تحقیقات ورزشکار منظم برپایه برنامه روتین تمرینی نبودند را انتخاب کردند. نیمی از آن‌ها چاق بودند و نیمی دیگر وزن طبیعی داشتند.
به هر دو گروه شش هفته تمرینات تحت بررسی و نظارت اختصاص داده شد که به تدریج شدت بیشتری پیدا می‌کرد و با ۳۰ دقیقه پیاده روی سریع شروع می‌شد و تا یک ساعت تمرین با دوچرخه ثابت سه بار در هفته انجام می‌شد. (محققان رژیم غذایی یا عادات غذایی آزمودنی‌های پژوهش را دستکاری یا تنظیم نکردند.) سپس از هر دو گروه خواسته شد تا شش هفته بعد ورزش را متوقف کنند.
نمونه‌های خون و مدفوع و همچنین اندازه گیری‌های آمادگی هوازی، در شروع پژوهش، پس از شش هفته ورزش و پس از شش هفته‌عدم انجام ورزش ثبت شد. در کل، آزمودنی‌ها سطوح بالاتری از اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (اساس کاهش التهاب در بدن و تنظیم سطح قند خون) و میکروب‌های گوارشی داشتند که پس از شش هفته ورزش، همچنان آن‌ها را تولید می‌کنند. پس از شش هفته‌عدم انجام ورزش، دستگاه گوارش آن‌ها به همان شکلی که در ابتدای پژوهش بود به حالت اولیه بازگشت.
دکتر آلن می‌گوید، میکروبیوم‌های گوارشی به طور مداوم فعال هستند و از خود واکنش نشان می‌دهند، نه تنها به غذایی که برای تامین سوخت خود از آن‌ها تغذیه می‌کنید، بلکه به نحوه حرکت شما در طول روز نیز واکنش نشان می‌دهند. او توضیح می‌دهد: «با این مطالعه، متوجه شدیم که ورزش چطور بر محیط و اکوسیستم میکروبیوم‌ها اثر می‌گذارد و آن‌ها را تغییر می‌دهند» و همچنین نتیجه این تغییرات (یعنی افزایش یا کاهش تولید اسیدهای چرب سالم با زنجیره کوتاه) و توسعه انواع مختلف و تحول میکروبیم‌های گوارشی).
مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۷ در مجله PLoS One منتشر شد و روی ۴۰ زن ۱۸ تا ۴۰ساله انجام شد، همچنین نشان داد که ورزش به بهبود ترکیب میکروبیوم‌های گوارشی کمک می‌کند. نیمی از این گروه حداقل سه ساعت در یک دوره هفت روزه ورزش کردند. نیمی دیگر کمتر از ۱.۵ ساعت در هفته ورزش می‌کردند. نمونه‌های مدفوع و توالی ژنتیکی DNA تفاوت‌های معناداری را در سطوح ۱۱ نوع مختلف باکتری‌ها نشان می‌داد. زنانی که ورزش می‌کردند سطوح بالاتری از باکتری‌های افزاینده سلامت گوارشی و تقویتی را داشتند.
بیشتر بخوانید: تفاوت درد عضلانی تاخیری و درد ناشی از آسیب چیست؟