تفاوت درد عضلانی تاخیری و درد ناشی از آسیب چیست؟
اگر تازه تمرین و ورزش را شروع کرده باشید یا اینکه مدت‌هاست تمرین می‌کنید و تازگی کمی بیشتر به بدن‌تان فشار وارد کرده باشید، احتمالاً دچار درد عضلانی تاخیری یا DOMS میشوید. درد عضلانی تاخیری، واکنش طبیعی عضلات نسبت به فشاری است که به آن عادت ندارند. با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.
حتی بعضی از بدنسازها عقیده دارند اگر درد عضلانی نداشته باشند یعنی شدت تمرین‌شان به اندازه کافی نبوده است. البته در واقعیت اینطور نیست. درد عضلانی نمی‌تواند بهترین معیار برای سنجش تطبیق عضله با رشد باشد. هر درد و ناراحتی که بعد از تمرین احساس می‌کنید، لزوماً درد عضلانی تاخیری نیست. گاهی شدت تمرین تا حدی است که دچار آسیب می‌شویم. مهم است که درد ناشی از آسیب را با درد تاخیری عضلانی اشتباه نگیرید.
اگر دردتان، درد تاخیری عضلانی باشد با ادامه‌ی تمرین، آسیب نخواهید دید. اما اگر دچار آسیب شده باشید، با ادامه‌ی تمرین، آسیب‌تان تشدید خواهد شد. حالا از کجا باید تفاوت بین این دو را تشخیص بدهید؟
معمولا ًدرد تاخیری عضلانی، فوراً احساس نمی‌شود. اگر هنگام تمرین یا در عرض چند ساعت بعد از جلسه‌ی تمرینی، شروع درد جدیدی را احساس کنید، به احتمال زیاد این درد، درد عضلانی تاخیری نیست.
درد عضلانی تاخیری، همانطور که از اسمش پیداست، نوع به تعویق افتاده‌ی درد است و درد و کوفتگی نیست که فوراً آن را احساس کنید و صبح روز بعد هنگام بیدار شدن از خواب دچارش خواهید شد. البته این امکان وجود دارد که درد عضلانی تاخیری، یکی دو ساعت بعد از تمرین احساس شود اما متداول نیست.
ما معمولاً درد عضلانی تاخیری را ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد از تمرینات سنگین احساس می‌کنیم. اما اگر «هنگام» تمرین و فعالیت، درد احساس کردید باید به آسیب دیدگی مشکوک شوید. چون این نوع درد، درد عضلانی تاخیری نیست.
درد عضلانی تاخیری، احساس ناراحت کننده‌ای ایجاد می‌کند اما معمولاً تند و تیز و عذاب آور نیست. درد تیز و آزار دهنده‌ای که با حرکت کردن احساس میشود معمولا نشان دهنده‌ی آسیب عضله، تاندون یا رباط است، در حالیکه درد عضلانی تاخیری باعث میشود در عضله احساس سفتی و کوفتگی داشته باشید نه اینکه با حرکت دادن کردن، درد تیز و عذاب دهنده‌ای احساس کنید.
همانطور که گفته شد، درد عضلانی تاخیری معمولا با تاخیر زمانی بوجود می‌آید و مدت زمان زیادی نیز نمی‌ماند. معمولاً ۳ تا ۵ روز احساس میشود و سپس تدریجاً فروکش می‌کند. در برخی موارد، ممکن است به یک هفته هم بکشد اما ندرتاً از آن طولانی‌تر میشود.
درد و ناراحتی که بیشتر از این طول بکشد، به احتمال بسیار زیاد ناشی از آسیب است. مطالعه‌ای در سال 1993 که در نشریه‌ی Physiology منتشر شد دریافت که درد عضلات ناشی از درد عضلانی تاخیری معمولاً در عرض دو روز اوج می‌گیرد و بعد از سه روز نیز کمتر شده و بعد از یک هفته نیز کاملاً برطرف میشود. پس یادتان باشد اگر دردتان مدت‌دار شد، ممکن است درد عضلانی تاخیری نباشد.
یکی دیگر از خصوصیات درد عضلانی تاخیری که آن را از درد ناشی از آسیب متمایز می‌کند این است که بعد از گرم کردن عضلات، تسکین می‌یابد. در واقع، این درد وقتی صبح از تختخواب بیرون می‌آیید یا زمانی که مدتی یکجا می‌نشینید، شدیدترین حالت خود را دارد و بعد از اینکه از جای خود بلند میشوید و کمی حرکت می‌کنید یا یک گرم کردن سبک انجام می‌دهید، مقداری از کوفتگی‌تان کم میشود.
به این علت که احساس ناراحتی با حرکت کردن کمتر میشود، بیشتر افرادی که دچار درد عضلانی تاخیری هستند، باز هم می‌توانند تمرینات سبک را انجام بدهند. اما با وجود آسیب نخواهید توانست تمرین کنید، اگر چنین کاری بکنید، آسیب‌تان تشدید شده و دوره‌ی ریکاروی طولانی‌تر خواهد شد. بنابراین قبل از انجام تمرینات سنگین، حتما علت درد خود را شناسایی کنید.
درد عضلانی تاخیری برخلاف آسیب، خود به خود برطرف میشود و حتی اگر کاری هم نکنید، بیشتر از ۵ روز نخواهد ماند. اما ممکن است احساس ناراحتی تا حدودی با شما باشد و به مدت چند روز، فعالیت‌تان را محدود کند.
همانطور که گفته شد، لزوماً نباید به خاطر درد عضلانی تاخیری، جلسه‌ی تمرین‌تان را حذف کنید. در واقع، تمرین کردن می‌تواند با افزایش جریان خون به سمت عضلات، علائم‌تان را تسکین بدهد. پس به جای اینکه در خانه بمانید و روی کاناپه خود را رها کنید، تمرینات سبک انجام دهید.
می‌توانید به مدت چند روز، از مقاومت سبک‌تر استفاده کنید، البته گرم کردن کافی را فراموش نکنید. وقتی که عضلات‌تان دردناک هستند، وارم آپ طولانی‌تر یک ضرورت است. بعد از تمرین نیز حتماً تمرینات کششی را انجام دهید.