پروهورمون چیست؟ آیا برای عضله سازی مفید است؟
داروهای افزاینده عملکرد (Performance-enhancing drugs) اغلب در باشگاهها در طول مسابقات بدنسازی و توسط ورزشکاران این رشته مصرف میشود. پروهورمون یک داروی افزاینده عملکرد پرطرفدار که به عنوان یک مکمل میتواند خریداری شود و یک پیشساز هورمون است. این دارو، ترکیب شیمیایی است که به عنوان یک آندروژن بدون نسخه نیز شناخته میشود. تولیدکنندگان ادعا میکنند که مکملهای پروهورمون ها عضلهساز و چربیسوز هستند. بیشتر پروهورمون ها مانند استروئیدها در ایالات متحده غیرمجاز و ممنوع هستند. بسیاری از وزنهبرداران، بدنسازان و سایر ورزشکاران به منظور افزایش عملکرد ورزشی و یا افزایش توده عضلانی خود به استروئیدها و مکملهای هورمونی مانند پیشساز هورمون روی میآورند. بعضی از آنها ممکن است به دنبال یک راهحل سریع برای افزایش توده عضلانی باشند و برخی دیگر برای کسب یک عنوان بهتر در یک رقابت تحتفشار باشند..با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.
پروهورمون چیست؟ در بدن، پیشساز هورمونها توسط یک فرآیند آنزیمی به هورمون های عضله ساز یا آنابولیکی تبدیل میشوند که به ساخت پروتئین و تحریک رشد عضله کمک میکنند.
این مکملها میتوانند نتایج سریعی را در پی داشته باشند که طی آن بدنسازها ترکیب بدن خود را در یک دوره زمانی کوتاه تغییر دهند. نکته: در مقالهای اشاره شده است که بدنسازها زمانی که پیشساز هورمون مصرف میکنند اغلب میتوانند بسیار سریعتر عضلهسازی کنند و درصد چربی بدن را کاهش دهند.
با این حال، هر دستاورد یا تجربه پیشرفت با مصرف پیشساز هورمون معمولاً کوتاه مدت است و هزینهای به همراه دارد. مکملیاری با پروهورمون ها میتواند سطوح تستوسترون را افزایش دهد که منجر به ایجاد عوارض جانبی مشابه مصرف استروئیدهای آنابولیک غیرمجاز میشود.
قانونی بودن پروهورمون ها برخی از انجمنهای ورزشی مانند کمیته بینالمللی المپیک (IOC) اغلبِ مکملهای پیشساز هورمون را ممنوع کردهاند.
اگر شما ورزشکار رقابتی هستید و آزمایش دارویی دارید، باید بدانید که چه چیزهایی را میتوانید و چه چیزهایی را نمیتوانید مصرف کنید.
همچنین شما باید آگاه باشید که برخی از تولیدکنندگان، مخلوطهای پروهورمون ها را بدون اینکه آنها را در لیست اجزای تشکیل دهنده مکمل بیاورند، به مکملها اضافه میکنند.
به یاد داشته باشید که سازمان غذا و دارو (FDA) مکملهای غذایی را با مجموعه متفاوتی از نیازها نسبت به مکملهایی که ماهیت دارویی دارند تنظیم میکند. تولیدکنندگان، مسئول سنجش ایمنی و برچسب زدن محصولاتشان قبل از بازاریابی هستند که توضیح دهند چرا با وجود خطرات سلامت، مکملهای پیشساز هورمون از نظر فنی مجاز هستند.
پروهورمون ها گذشتهی دارای تحولی دارند وقتی پیشساز هورمونها برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ معرفی شدند، ورزشکاران زیادی از تواناییهای قدرتمند آنها استفاده کردند.
برای مثال، مارک مک گوایر، اسطوره لیگ برتر بیسبال به مصرف پیشساز هورمونها شناخته شده بود زیرا او تلاش میکرد تا رکوردهای خانگی را بشکند.
با این حال، او خیلی زود شخصیت اصلی یک رسوایی استروئیدی شد که صنعت ورزش را تکان داد. اما تقریباً تمام پیشساز هورمونها وقتی که قانون کنترل استروئید آنابولیک ۲۰۰۴ اصلاح شد، در بازار ممنوع شد. این قانون بیان میکرد که همه پیشساز هورمونها برای فروش، «مواد کنترل شده» غیرمجاز در نظر گرفته میشود و استفاده از آنها مشابه مصرف استروئیدهای آندروژنیک-آنابولیک (AAS) است.
حتی هنوز پیشساز هورمونها برای مدت طولانی در قفسهها باقی نمیمانند.
تولیدکنندگان راههایی را یافتهاند که در محور قانون ۲۰۰۴ کار کنند و در سال ۲۰۰۵ دوباره شروع به فروش آنها کردند. هنگامی که این مواد کشف شدند، به لیست مواد کنترل شده اضافه شدند. پیشساز هورمونها در ایالات متحده، کانادا و مکزیک ممنوع شدهاست اما چون در بسیاری از کشورهای دیگر غیرمجاز نیست ممکن است به داخل ایالات متحده قاچاق شود.
یک استروئید آنابولیک که از طریق شکافهای قانونی در زمان اصلاح قانون ۲۰۰۴ از قلم افتاد، دِهیدرواپیآندروسترون (DHEA) بود. DHEA از نظر فنی در ایالات متحده مجاز است (در سایر کشورها یک ماده کنترل شده محسوب میشود) و سازمان غذا و دارو (FDA) مجوز داده است که آن در مکملهای غذایی وجود داشته باشد.
با این حال، DHEA در تمام ورزشها توسط آژانس ضد دوپینگ جهانی (WADA) ممنوع شده است. نکته:
با وجود اینکه پپروهورمون ها در حال حاضر غیرمجاز هستند، تولیدکنندگان تلاش میکنند آنها را به مکملهای غذایی اضافه کنند.
آنها همچنان میتوانند همان عوارض جانبی منفی که قبل از ۲۰۰۴ ایجاد میکردند را ایجاد کنند. آیا پروهورمون ها واقعاً اثر گذارند؟ تعداد کمی از مطالعات بالینی اثربخشی پیشساز هورمونها را بررسی کردهاند. این آن چیزی است که تحقیقات باید بگویند.
توده عضلانی و عملکرد افزایش یافته در یک مطالعه مروری درمورد اثرات مکملیاری پیشساز هورمون بر روی انسان که در مجله فیزیولوژی کاربردی کانادا Canadian Journal of Applied Physiology منتشر شد، محققان دریافتند که پیشساز هورمونها ممکن است اثرات آنابولیک و یا عملکرد فیزیکی داشته باشند اما به اندازهای نیست که ارزش مصرف آنها را داشته باشد.اثرات جانبی زیر مشاهده شده بود عدم تعادل هورمونی: دریافت خوراکی بیشتر یا مساوی ۲۰۰ میلی گرم در روز غلظت تستوسترون را زیاد میکند که با افزایش استروژن نیز همراه است که به این معنی است که سینهها میتوانند رشد کنند (ایجاد سینه زنانه در آقایان). HDL کلسترول کاهش یافته:
دوزهای بیشتر از ۳۰۰ میلی گرم در روز به مدت ۱۲ هفته اثری بر ترکیب بدن یا عملکرد فیزیکی نداشت و باعث کاهش لیپوپروتئین با چگالی بالا (کلسترول خوب) شد. شواهد کنونی نشان میدهد که پیشساز هورمونهای خوراکی بدون نسخه در افزایش توده عضلانی و عملکرد ورزشی تأثیر ندارند. به علاوه، نسبت خطر به فایده استفاده از آن نامطلوب است و عوارض جانبی دارد. تمرین مقاومتی تحقیقات، اثرات تستوسترون سرم و سازگاری با تمرین مقاومتی را در بزرگسالان جوان مصرفکننده پیشساز هورمون بررسی کردند. یک مطالعه قدیمیتر که در مجله انجمن پزشکی آمریکا American Medical Association منتشر شد، ۳۰ فرد سالم ۱۹ تا ۲۹ساله که هیچ مکمل تغذیهای یا استروئید دریافت نمی-کردند و هیچ تمرین مقاومتی انجام نمیدادند را بررسی کرد.
شرکتکنندگان به دو گروه تقسیم شدند: ۲۰ فرد به مدت ۸ هفته تمرین مقاومتی کل بدن انجام دادند و ۱۰ فرد دیگر تک دوز ۱۰۰ میلی گرمی پیشساز هورمون دریافت کردند. در طول هفتههای ۱. ۲، ۴. ۵، ۷ و ۸ به صورت تصادفی به گروه اول یا دوز ۳۰۰ میلی گرم پیشساز هورمون یا دارونما دادند.
محققان، تغییرات تستوسترون، غلظت استروژن، قدرت عضلانی، فیبر عضلانی، ترکیب بدن، لیپیدهای خون و فعالیتهای کبدی را در افراد شرکتکننده اندازهگیری کردند. نتایج، هیچ افزایش معنیداری را در توده لخم بدن یا کاهش توده چربی را در هر دو گروه پیشساز هورمون و دارونما نشان نداد.
در گروه پیشساز هورمون، HDL کلسترول پس از دو هفته کاهش یافت و کم باقی ماند. نکته: تحقیقات نشان میدهند که مکملیاری با پیشساز هورمون در طول تمرین مقاومتی، سطوح تستوسترون را افزایش نمیدهد یا عضلهسازی را تقویت نمیکند و ممکن است عواقب بدی برای سلامتی داشته باشد.