رشد و تکامل مهارت دویدن
دویدن عبارت است از یک رشته پرش‌های آرام و هماهنگ که به هنگام اجرای آن ها وزن بدن به صورت معلق در هوا به ترتیب روی یک پا و سپس روی پای دیگر قرار می‌گیرد. کودک قبل از اینکه بتواند بدود راه رفتن مستقل را می‌آموزد. با کسب توانایی لازم و قدرت کافی قادر است بدود. کودکان در حدود ۶ الی ۷ ماه پس از شروع راه رفتن به این مرحله پرواز می رسند.تلاش های کودکان برای دویدن تا قبل از کسب توانایی های لازم آن احتمالا“ نوع راه رفتن سریع است. تحقیقات نشان می‌دهد که سرعت دویدن در پسران و دختران ۵ تا ۱۱ ساله دائما” در حال افزایش است. پسران نسبت به دختران پیشرفت بیشتری نشان می‌دهند اما در ۵، ۶ و ۷ سالگی عملکردشان مشابه است. با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.
کودک قبل از اینکه بتواند بدود راه رفتن مستقل را می‌آموزد. با کسب توانایی لازم و قدرت کافی قادر است بدود. طبق نظر گزل اکثر کودکان قادرند با کسب حداقل توانائی‌ها لازم در دویدن در سن ۲ سالگی بدوند.
کودک در شروع دویدن:
دارای سطح اتکای وسیع
فرود با تمام کف پا
باز کردن مفصل زانو در وضعیت نیمه اتکا
وضعیت دفاعی دست ها در بالا است
دویدن ابتدایی:
زمان معلق بودن در فضا کوتاه
تماس کامل کف پای کودک با زمین
پای اتکا جلوتر از مرکز ثقل بدن قرار می گیرد
پنجه پاها به طرف خارج است
دست ها به صورت گارد در بالا قرار می گیرند
بدن به سمت بالا و پایین حرکت می کند
لگن خاصره کمی خمیدگی دارد
مفاصل لگن، زانو و مچ زیاد باز نمی شوند.
در دوی سرعت خمیدگی بدن به جلو کمی بیشتر از دوهای استقامت است. الت فلیچ افزایش زاویه تنه را از خط عمودی به طول گام‌ها وابسته دانست. جیمز و بروبیکر اظهار داشتند که تمایل بیش از حد تنه به جلو تحرک‌پذیری مفصل ستون فقرات و لگن را کاهش می دهد و همچنین موجب محدودیت در خم شدن مفصل ران، متناسب با سطح دویدن می‌شود. و از طی کردن فاصله‌ی بهینه توسط پای راهنما ممانعت می‌کند.
ویژگی های شکل ابتدائی دویدن:
پاها دارای دامنه حرکتی محدودند
دست ها از ناحیه مفصل آرنج کشیده هستند و به جای حرکت به جلو و عقب تا اندازه ای به پهلو تاب خورده اند.
دست ها و ران ها به جای تاب خوردن به جلو وعقب به سمت خارج حرکت کرده اند.
عمل دست‌ها:
عمل دست در دویدن همگام و هماهنگ با پاهاست. دست‌ها نیز مانند پاها عمل قدرتمند را انجام داده مچ دست در حرکت به جلو تا موازات شانه بالا می‌آید و تا اندازه‌ای به داخل بدن نیز متمایل می‌شود. در برگشت آرنج‌ها به عقب می‌روند و در انتهای حرکت دست در پشت بدن قرار می‌گیرد.
تماس پای اتکا با زمین:
پای اتکا در زیر مرکز ثقل با زمین در تماس است پس از تماس پا با زمین زانوی پای اتکا کمی خم می‌شود تا حرکت مرکز ثقل بدن به سمت پایین را متوقف کند و وزن را به آرامی به جلو براند و حرکت اضافی بدن به سمت بالا و پایین را به کمترین حد برساند.