مقایسه 2 ورزش رزمی کاراته و تکواندو

تفاوت کاراته و تکواندو باهم؟

تکواندو و کاراته، هنرهای رزمی هستند که در نگاه اول با یکدیگر مشابه اند اما از هم جدا می باشند و نمی توان آن ها را یکسان دانست. از آنجا که این دو ورزش یکسان نیستند اما هر دو اشتراکات زیادی با یکدیگر دارند، افراد مبتدی، ممکن است کمی گیج شوند. تکواندو یک نوع مبارزه باستانی محسوب می شود، اما کاراته نسبت به تکواندو قدمت کمتری دارد. این هنرهای رزمی در اهداف، تکنیک ها و خطرات مرتبط با هم متفاوت هستند. برای دانستن تفاوت بیشتر هنرهای رزمی کاراته و تکواندو این بخش را مطالعه نمایید.

تفاوت تکواندو و کاراته در قدمت و تاریخچه

تکواندو، یک هنر رزمی کره ای است که تاکید آن روی ضربه با سر، پرش و ضربه های چرخشی و تکنیک های ضربه های سریع است که به بیش از دو هزار سال قبل بر می گردد.

در روزهای اول این تکنیک دفاع، حاصل از هنر های رزمی بدون ژست خاص محسوب می شد و مردم آن را سوباک می نامیدند. تکیون استایلی بود که بعدها لقب جدیدی به این ورزش داد. همچنین بسیاری از قلمروهای پادشاهی تعیین کرده بودند که مردان شان برای آمادگی در جنگ، باید این هنر رزمی را بیاموزند و آن را تمرین کنند. 

در اوایل قرن 20 که کره با ژاپن اختلاف پیدا کرد، ژاپن هنر های رزمی کره را به طور کل ممنوع اعلام کرد اما بعضی از گروه ها هنوز هم در خفا به تمرین این کار می پرداختند . علاوه بر آن به دلایل مختلف، استایل های متفاوتی زیرشاخه این ورزش شد.

کمی بعد یک کنفرانس در سال 1955 برگزار شد و یونیفرم خاصی را برای آموختن این ورزش ایجاد کردند که در آن حرکت پا ممنوع بود و فقط از دست استفاده می کردند. در واقع ؛ کلمه تکواندو به معنای استفاده از مشت دست و پا است.

کاراته صد ها سال پیش در جزایر ژاپن روی کار آمد که امروزه با نام اوکیناوا نیز شناخته می شود اما ریشه اصلی آن به کشور چین برمی گردد. تاریخچه آن به قرن 16 مربوط است. مردم بومی در بعضی از مناطق چین با دست و پای خالی و بدون سلاح به جنگ و مبارزه می پرداختند و هیچ چیز دیگری نداشتند. در نتیجه این ورزش را اختراع کردند. کاراته به معنای دست خالی بودن است. یعنی هیچ سلاحی در اختیار نیست و یک ورزش خود دفاعی محسوب می شود.

تفاوت تکواندو و کاراته در تکنیک ها و استایل مبارزه

در کاراته 60% حرکات با استفاده از دست و 40% با استفاده از تکنیک های پا است اما درتکواندو 40% تکنیک ها، با دست و 60%  آنها با پا اجرا می شوند. کاراته هنر رزمی بر اساس حرکات پانچ، ضربه آرنج یا زانو و تکنیک هایی با دست باز است. این دیسیپلین همچنین شامل تکنیک های بلاکینگ یا مسدود می باشد که در بعضی از حرکات تیز تر و قوی تر عمل می کند اما تکواندو روی تکنیک های ضربه تمرکز می کند. این تمرین شامل یادگیری پانچ و ضربه هایی با دست باز، پرشی و قفل مفاصل است. 

استایل سنتی در تکواندو با حرکت بازو ها شروع می شود، اما در کاراته شامل حرکت های مستقیم در دست و عضلات ران و همچنین زیر کمر می باشد.

در تکواندو، تاکید بر ضربات پای بلند در سطح سر و حتی بلندتر بیشتر است. هنرجویان در تکواندو از ضربات پرشی و چرخشی زیاد استفاده می کنند اما ضربات پرشی در کاراته به ندرت دیده می شوند. در تکواندو ضربات به صورت بدون کنترل بوده اما در مبارزه ی نیمی از سبک های کاراته ضربات به صورت کنترلی زده می شوند.

تفاوت مبارزه کاراته و تکواندو

تفاوت بین کاراته و تکواندو با چشم مسلح کاملاً مشهود است . در تکواندو یک نقاب و پوشش و نگهدارنده قفسه سینه وجود دارد اما در کاراته چنین چیزی نیاز نیست. هر دو هنر های رزمی جزء ورزش های المپیک هستند اما کاراته دیگر در بازی های المپیک سال 2024 در پاریس حضور نخواهد داشت.

تفاوت کاراته و تکواندو  در خطرات

در بیشتر مواقع مصدومیت های مربوط به تکواندو مربوط به اندام های پایینی مانند پیچ خوردگی یا رگ به رگ شدن و بیشتر آسیب دیدگی ها در کاراته مربوط به سر و صورت بود که شایعترین آنها خونریزی بینی است.

فاصله زمانی کمربند کاراته

البته پاسخ این سوال بستگی به این دارد که چقدر تمرین کنید و تا چه حد به آن علاقه مند باشید،علاوه بر خود کاراته کار بستگی به روش مربی دارد که هنرجو را آموزش می دهد.

در بسیاری از حوزه های شوتوکان Shotokan فرد دارای کمربند مشکی یک هنرجو پیشرفته است نه یک متخصص و فرد خبره. یک ورزشکار در بین هم ترازهای خویش یک فرد خبره محسوب نمی شود مگر آن که دارای دان 3 یا 4 باشد. در چنین باشگاه هایی مدت زمان دستیابی به کمربند مشکی 4 تا 7 سال می باشد.

در دانشگاهی در ژاپن که ورزشکاران آن هر روز به مدت دو یا سه ساعت آموزش می بینند مدت زمان دست یابی به این کمربند کوتاه تر شده و به دو یا سه سال می رسد.

به همین دلیل درخواست برای درجات بالاتر کمربند مشکی آغاز می شود. حال سئوال واقعی این است که چه مدت طول می کشد تا به کمربند مشکی برسم؟ یا این پرسش که چقدر طول میکشد تا مانند مربیان خود فردی خبره در کاراته شوم؟

پاسخ این سئوال جالب است و معایب بسیاری را در استفاده مدرن از کمربندها برای ایجاد انگیزه در شاگردان، نشان می دهد. علیرغم این واقعیت که این معایب بسیار بارز و مشکل آفرین می باشند اما در کاراته نادیده گرفته شده اند.

تفاوت لباس های کاراته و تکواندو

لباس کاراته و تکواندو سفید هستند اما یقه ی آنها متفاوت است. یقه ی لباس کاراته دو تکه ولی یقه ی لباس تکواندو، V شکل است. لباس های کاراته عموما کوتاه و گشاد و لباس های تکواندو بلند و کمی تنگ هستند. به لباس کاراته، “دوگی” و به لباس تکواندو، “توبوک” می گویند.

در مبارزه ی تکواندو از لوازم ایمنی کامل  (کلاه، لثه بند، محافظ تنه، محافظ ساعد، دستکش، محافظ ساق، بیضه بند، روپا بند)  استفاده می شود اما در مبارزه ی نیمی از سبک های کاراته از لوازم ایمنی کمی از جمله ساق بند، روپا بند، دستکش و لثه بند استفاده میشود، خود دستکش نیز در بعضی سبک های کاراته پوشیده نمیشود. 

تفاوت رنگ کمربندهای کاراته و تکواندو

در اغلب سبکهای کاراته ترتیب کمربندها به این صورت است:سفید، نارنجی، آبی، زرد، سبز، قهوه ای و در نهایت مشکی و درجات آن یعنی مشکی دان1، دان2، دان3 و…البته در برخی سبکها بنفش هم هست.

در تکواندو ترتیب کمربندها به این صورت است:سفید، زرد، سبز، آبی، قرمز و مشکی (کمربند مشکی تکواندو هم بصورت دان1، 2 و … است). در مبارزه تکواندو، هر یک از مبارزین کمربند اصلی خود را می بندد ولی در مبارزه کاراته (فقط سبک های کنترلی) کمربند یکی از دو حریف باید قرمز و دیگری آبی باشد.

شباهت های بین کاراته و تکواندو

کاراته و تکواندو با یکدیگر متفاوت هستند اما نقاط تشابه هم دارند که شامل موارد که در ادامه ی این بخش میخوانید است : 

1- هر دو به یونیفرم های مشابه نیاز دارند که از جنس نخ سبک و رنگ سفید است که حرکت و انعطاف پذیری را راحت می کند.

2- هر دو قوانین سنتی و قدیمی دارند و به احترام گذاشتن به دوستان، رقیبان و مربی تاکید می کنند.

3- تکنیک هایی که در تکواندو و کاراته استفاده می شود، بخشی از انواع ورزش های دیگر را شامل می شود.

4- هر دو مهارت و کیفیت زندگی فرد و ویژگی هایی مثل صبوری، خود مراقبتی و اعتماد به نفس را افزایش می دهند.

5- تکواندو از طریق استفاده از پد ها از کاراته متمایز می شود.

تفاوت وشوو و تکواندو

تکواندو تمرکز ویژه‌ای بر انعطاف‌پذیری، سرعت و قدرت می‌گذارد و در نتیجه عملکردهای بصری چشم‌گیری دارد. تکواندوکاران ضربات، پرتاب و قفل مفاصل را نیز یاد می‌گیرند، اما در درجه اول به خاطر تکنیک‌های لگد زدنش شناخته شده است. از سوی دیگر، ووشو یک هنر رزمی باستانی چینی است که طیف گسترده ای از سبک ها را در بر می گیرد که هر کدام ویژگی های متمایز خود را دارند.

وشوو همچنین بر حرکات بیرونی و درونی تأکید دارد. ووشو از تکنیک‌های مختلفی مانند مشت، لگد، پرتاب استفاده می‌کند و مهارت‌های کاملی را برای تمرین‌کنندگان فراهم می‌کند. علاوه بر این، ووشو کاران اغلب در استفاده از سلاح های سنتی مانند شمشیر، عصا و نیزه آموزش می بینند که بر پیچیدگی و تنوع این هنر افزوده است. وقتی صحبت از روش‌های تمرینی به میان می‌آید، تکواندو روی ایجاد قدرت، انعطاف‌پذیری و استقامت از طریق الگوها یا فرم‌ها و تمرینات تمرکز می‌کند. هدف این روش های آموزشی افزایش سرعت و قدرت، با تاکید بر نظم و کنترل است. تمرینات تکواندو مهارت های دفاع شخصی را ارائه می دهد، تمرکز را افزایش می دهد و تمرکز ذهنی و سلامت جسمی را بهبود می بخشد.

تکواندو که منشا آن کره است، به خاطر ضربات پویا و حرکات سریع و چابکش مشهور است.ووشو یک هنر رزمی باستانی چینی است که طیف گسترده ای از سبک ها را در بر می گیرد

ویژگی های خاص این هنر های رزمی

همانطور که دیدید، تفاوت های بین کاراته و تکواندو کاملاً مشهود است؛ مخصوصاً اگر مسابقات را در تلویزیون یا از نزدیک تماشا کرده باشید، متوجه تفاوت آن ها می شوید. شاید برای افرادی که در این زمینه سررشته ندارند، کمی سخت به نظر برسد اما جالب است که در مورد ویژگی های آن اطلاعات کافی داشته باشید.

اگر همه دنبال این سوال هستید که بروسلی کاراته انجام می داد یا تکواندو، باید به شما بگوییم که بروسلی یک ورزش دیگر به نام وینگ چون گونگ فو را انجام می داد که استایل مبارزه مخصوص خودش بود.

بیشتر بخوانید: خواص نخود فرنگی را دست کم نگیرید