ارتباط انگیزش با نیازهای ورزشکاران

برای درک انگیزه ورزشکاران باید مجموعه نیازهای آنان را شناسایی کنیم. معمولا نیازهای ارضاء نشده تبدیل به هدف می شوند، بنابراین کمک به ورزشکاران برای رسیدن به اهدافشان می تواند کلید انگیزش باشد. یکی از نظریات شاخص درباره ارتباط انگیزش و شخصیت، نظریه سلسله مراتبی «آبراهام مزلو» (Abraham Maslow) است. با سایت دانستنی های ورزشی همراه باشید.

معتقد است انسان ها برای ارضای مجموعه ای از نیازهای خود که بصورت سلسله مراتبی قرار گرفته اند تلاش می کنند. مزلو این نیازها را به دو دسته «نیازهای حیاتی» مانند نیاز به رفع گرسنگی و تشنگی و «نیازهای مرتبط با رشد و تعالی» مانند نیاز به محبت و نیاز به خودشکوفایی تقسیم می نماید. بر طبق نظر مزلو یک نیاز زمانی که برآورده شده دیگر برانگیزاننده نیست و فرد برای رفع نیاز های بالاتر اقدام می نماید.

نیازهای معرفی شده از سوی مزلو می تواند به مربیان در درک نیازهای ورزشکاران کمک نماید. به طور کلی ورزشکاران از طریق ورزش و فعالیت بدنی سه نیاز اصلی خود را دنبال می نمایند:

برخی از مربیان برای شناسایی نیازهای ورزشکاران خود روی به تست های شخصیت می آورند. این تست ها حتی اگر استاندارد شده باشد باز نمی تواند جای ارتباط مربی با ورزشکار را در شناسایی ورزشکار و نیازهای واقعی او را بگیرد.

نیاز به جنبندگی و تحرک

هر فردی بر اساس سرشت شخصیتی و ویژگی های ژنتیک خود از میزان معینی از تحرک، هیجان و بیدارباش برخوردار است. بنابراین فرد برای رسیدن به این ظرفیت خدادادی نیاز به تلاش و تکاپو دارد. میزان بیشتر از نیاز ذاتی منجر به گریز فرد از موقعیت و تلاش برای رسیدن به آرامش می شود. از طرف دیگر میزان کمتر از نیاز نیز منجر به کسالت و افسردگی در فرد می شود.

شرکت در ورزش و فعالیت های بدنی به طور طبیعی منجر به برآورده شدن نیاز به تحرک و جنبندگی می شود. در چنین حالتی ورزشکار احساس سبکبالی و فراغت می نماید. اما اگر محیط تمرین خشک و رسمی برگزار شود و نیازهای واقعی ورزشکار جدی گرفته نشود، ورزش نمی تواند پاسخگوی این نیاز باشد. برای رسیدن به این هدف به مربیان توصیه های زیر ارائه می شود:

نیاز به پیوندجویی و تعلق

برخی برای مرتبط و متعلق به گروه ویژه ای بودن ورزش می نمایند. برای این افراد حتی ممکن است بازی کردن نیز در درجه دوم اهمیت باشد. این افراد توجهی به کسب شهرت و افتخار ندارند و همین که گروه آنها را بپذیرد کافی است. مربیان با هویت سازی گروهی برای این دسته از افراد می توانند نیازشان را پاسخ گفته و آنها را به تلاش و فعالیت تیمی تشویق نمایند.

نیاز به ارزشمند بودن

یکی از قوی ترین نیازهایی که افراد را به ورزش وامی دارد نیاز به نمایاندن ارزش های فرد به دیگران است. در ابتدای فراگیری مهارت ها، وقتی تصور فرد از توانایی هایش هنوز خام است، قضاوت های دیگران از توانایی ها و صلاحیت های فرد فوق العاده مهم است. اما به تدریج این تکیه بر قضاوت های دیگران باید جایگزین خودشناسی همراه با واقع بینی در ورزشکار شود. ورزشکاران به تدریج با کسب موفقیت به ارزش خود و میزان توانایی های خود واقف می شوند، اما روی دیگر این سکه شکست است که به قصور و کم توانی تعبیر شده و منجر به احساس کم ارزشی در فرد می شود.

بر این اساس ورزشکارانی که مرتب پیروزی و موفقیت را تجربه می نمایند تدریجا به اختیارگرایی و باورمندی توانایی های خود می رسند. از سوی دیگر ورزشکارانی که شکست را بیشتر تجربه می نمایند به تصور ضعیفی از توانایی های خود دست می یابند و معمولا فلسفه جبر و اقبال گرایی در آنها شکل می گیرد. مکانیزم دفاعی این ورزشکاران انکار من (اگو) واقعی شان، لاپوشانی و نسبت دادن شکست و ناکامی به عوامل بیرونی است.  برای ایجاد انگیزه در این ورزشکاران بازتعریف اهداف نقش اساسی دارد. برای آنها اهداف بر پایه پیروزی و شکست نباید ارزیابی شود، بلکه ملاک باید بهبود سطح اجرا و مهارت ها تعیین شود.